Als je de verslagen van de fietsers leest, dan lijkt alles van een leien dakje te gaan. Als begeleiders ervaren we dat het in de praktijk toch anders loopt dan verwacht.

Daarom even een kleine terugblik over de afgelopen dagen van zaken die zomaar anders kunnen gaan.

Communicatie:

Bij het vertrek uit Limmen, na het ererondje door het dorp, was ik aan het eind van de Kerkweg (dus amper 200 meter onderweg) de truck al kwijt. De terreinwagen maar even langs de weg geparkeerd, na 5 minuten nog steeds geen truck. Geen probleem want voor onze monstertocht zijn we uiteraard rijkelijk voorzien van communicatie apparatuur, dus even de truck oproepen via de portofoon. Helaas geen enkele reactie. Vervolgens contact met Ben gezocht via de GSM, maar ik kreeg de voicemail. Dus maar weer terug naar het startpunt bij de kerk. Hier aangekomen bleek de truck net weer vertrokken. De oorzaak van het oponthoud was dat we een reservefiets waren vergeten op te laden.

Voorbij Uitgeest had ik weer aansluiting met de truck. Even een primitieve vorm van communicatie toepassen (gebarentaal en zwaaien met de portofoon) en jawel de boodschap kwam over. Echter nog steeds geen contact via de portofoon. Aangekomen bij het pontje in Velsen bleek de portofoon van de truck nog uit te staan. Even een korte instructie en het was weer geregeld. Aan Ben verteld dat ik hem via zijn GSM niet kon bereiken. Bleek Ben geen GSM mee te hebben! Maar wie kwamen daar 's avonds na het eten op de camping in Lage Zwaluwe tot onze grote verrassing aan: de broer van Ben samen met Wils en de GSM. Ben had mij niet verteld dat hij hem vergeten was, alleen heb ik zelf dus geen GSM bij me!

Camping Lage Zwaluwe, de eerste overnachting

Bij aankomst werden we ontvangen door de schoonzoon van de beheerder, hij had een mooie plek voor ons maar daar stond wel een caravan. Dit was geen probleem want de eigenaar was er toch nooit in het weekend.

Dus wij de truck op een afstand van 3 meter parallel aan de caravan geparkeerd zodat de fietsers nog net voldoende ruimte hadden om hun bagage uit de truck te kunnen halen. Nadat we ons complete kamp hadden opgeslagen arriveerde de buurman. Hij was uiteraard niet blij met ons kamp, hij kwam tenslotte voor zijn rust en nu had hij een campement met 18 man/vrouw pal voor zijn caravan.

Tijdens het bereiden van de maaltijd joeg onze kok Trudi nog een poes weg die rond onze etenswaren rondhing. Dit bleek de poes van de buurman en hierdoor ontstond er nog een flinke woordenwisseling.

De volgende ochtend voor het vertrek heb ik nog een praatje met de buurman gemaakt en excuses aangeboden voor de overlast.

Na het starten van de truck werden de remmen niet vrijgegeven. We hadden onvoldoende luchtdruk. (Ben had wat luchtbedden opgeblazen). Hierdoor stonden we met de truck nog 5 minuten lucht te pompen en dit met onze dikke uitlaat recht voor de geopende caravandeur van de buurman. Ik zat op hete kolen en het kon mij niet snel genoeg gaan, want ik verwachte elk moment weer een boze buurman. Trudi zat er, na de woordenwisseling van de dag ervoor, iets anders in en zei: ‘Geef maar een flinke dot gas!' De buurman heb ik gelukkig niet uit de caravan zien komen. Ik hoop maar dat hij niet bedwelmd is geraakt door de volle laag uitlaatgassen in zijn caravan.

Slaapplaatsen of voorraadkast?

We hebben voor noodgevallen twee slaapplaatsen in de truck. Nu had ik voor mezelf bedacht dat ik als chauffeur/begeleider (ivm alle waardevolle spullen in de truck) wel achter in de truck kon slapen. Maar nadat alles was ingeladen was de truck tot de nok toe vol, inclusief de slaapplaatsen.

De fietsers hadden zich met hun persoonlijke bagage keurig aan het toegewezen volume gehouden. Hoe kwamen we dan aan die grote hoeveelheid? Het is eigenlijk teveel om op te noemen: De EHBO groep heeft heel veel nuttige spullen mee, waar onder een grote hoeveelheid luiers voor het geval dat men aan de diarree raakt. Trudi M. heeft ruim 30 kilo Beemsterkaas voor onderweg gesponsord gekregen. Dat is al een hele kast vol. Gelukkig is het vacuüm verpakt. Martha heeft voor de fietsers dozen vol met Gatorade sportdrank gesponsord gekregen. Verder hebben we van Joop Koppes een enorme doos met 320 eieren meegekregen. En zo kan ik nog wel even doorgaan, we moeten dus nog flink eten voordat er slaapruimte achter in de truck beschikbaar komt.

Camping Saméon, 3e overnachting:

Hier aangekomen bleek dat bij het boeken was aangegeven dat we met 2 auto's zouden komen (bij het boeken iets verzwegen?). Er was dus niet op de truck gerekend, en eerlijk gezegd was de camping er ook niet op berekend.

De beheerster moest even slikken maar we mochten uiteindelijk toch met de truck de camping op. Ze ging ons voor maar uiteindelijk liepen we toch vast door de krappe paden met overhangende bomen. Dus moest Ben de truck weer voorzichtig achteruit terug manoeuvreren. Vervolgens kregen we plek praktisch op de jeu de boules baan toegewezen, wat ook weer heel wat manoeuvreerwerk kostte. Op het moment dat we de luifel wilden monteren, bleek dat de truck verkeerd om stond. Weer aan het manoeuvreren en na een kwartier stond de truck eindelijk goed gepositioneerd.

24 augustus, de vierde fietsdag

Bij de lunchstop in Vermand bleek een van de reserve fietsen boven op het imperiaal losgekomen te zijn en vlak te liggen. De bevestiging van de voorvork op het imperiaal bleek losgekomen.

Aangekomen bij de camping in Berny-Rivière werden we in eerste instantie botweg geweigerd. Men wist wel van de boeking maar ze hadden de boeking niet geaccepteerd. Dit was bij ons nooit doorgekomen.

Volgens het campingbeleid worden er geen groepen toegelaten i.v.m. mogelijke overlast. Ook kon de truck de camping niet op. Hij was te groot en daardoor te veel risico. Het had de dagen ervoor veel geregend. Bij navraag bleken ook andere campings geen optie. Na een lange discussie met een andere (oudere) campingmedewerker mochten we wel de tentjes opzetten maar de truck moesten we op de parkeerplaats voor de poort parkeren. Eerst op een golfkarretje de kampeerplek voor de tentjes bekeken. Dit was op een flinke afstand van de poort, dus dat zou het nodige sjouwwerk opleveren. We kregen een aanbod om de bagage dan maar op de golfkar te vervoeren. Later mochten we toch met de truck de camping op en in de buurt van de tenten de spullen uitladen. Daarna moest de truck weer van de camping af, etc, etc. Dus we kwamen steeds een stapje verder en uiteindelijk staat de truck nu netjes bij de tentjes op het verhard pad.

Dit was een beknopte selectie van een paar zaken waar wij als begeleiders de afgelopen dagen mee te maken hebben gehad. Het maakt het ook voor ons tot een heel uitdagend avontuur!

Kees