Het dagverslag van Dielof eindigde gisteren met 'Na en korte rust van Herman en Rolf besluiten ze even te gaan kijken in Goulmima waar het lawaai toch vandaan komt.' Dus hier haak ik even op in.

Stukje voorgeschiedenis
Nzala eerste dag zonder spanning op de camping, dus een soort laatste test voor onze stroom voorziening.
‘s Avonds roken we een brandlucht, even gecontroleerd of het niet ergens uit de truck kwam, omvormer gecontroleerd, die was gewoon in bedrijf geen bijzonderheden gevonden, conclusie niets aan de hand.
24 september ‘s ochtend bij vertrek alle laptops etc. ingeplugd zodat ze tijdens het rijden opgeladen konden worden. Echter we haalden geen 220 volt, mogelijk accu spanning laag. Motor gestart maar geen verandering. Dus op de eerste de beste dag dat het er op aankomt en we werkelijk afhankelijk zijn van de eigen stroomvoorziening, begeeft onze omvormer het. Dit terwijl ik net de laptop bezitters de garantie heb gegeven dat hun laptops bij aankomst opgeladen zouden zijn.
Helaas hebben ook de drie koelkasten nu geen spanning, dus de etenswaren (maar ook het bier) zullen bij aankomst op de camping wat oververhit zijn. Als alles werkt kunnen we de koelkasten op verschillende manieren van energie voorzien: met 12 Volt gelijkstroom, met 220 volt wisselstroom en ook nog op gas. Onze 12 Volt omvormer (een krijgertje) had echter al na een week de geest gegeven door een slechte soldeerverbinding. Omdat we toch 220 Volt hadden, ik wel vertrouwen had in de techniek maar geen soldeerbout, heb ik dit maar zo gelaten.
Tijdens de koffiestop bij de fietsers heb ik zelf de omvormer maar gedemonteerd en aan een onderzoek onderworpen. Ik kwam tot de conclusie dat ik hem niet zelf kon repareren bij gebrek aan componenten en gereedschap. Dus was het plan een lokale elektronica reparateur op te zoeken. In Er Rachidia, het eerstvolgende plaatsje op de route, bleken bijna alle winkels gesloten (vrijdag in een Islamitisch land) dus besloten om zaterdag maar verder te kijken.

Vervolg op verslag Dielof
Het lawaai kwam van de markt waar allerlei kooplieden hun waar via geluidsinstallaties aan de man trachten te brengen. Vanuit een stukje eigen belang, n.l. gebrek aan koud bier, hebben Herman en Dolf voor mij een soldeerbout gekocht, zodat ik dan de omvormer van 24V naar 12 V kon repareren. Zonder soldeerbout had ik die inmiddels al weer aan de praat. Na het eten samen met Herman op de fiets het dorp in naar de leverancier van de soldeerbout. Ik voor het eerst in 10 jaar op de fiets, een oude RIH, nog één met toeclips en een middenbok, met de omvormer onder de snelbinders. Mijn sandalen bleven steeds achter de middenbok hangen.
De werkplaats van de reparateur was heel bijzonder. Een container voor oude elektrische apparaten op het afvaldepot is er heilig bij. We legden de omvormer aan de reparateur voor en ik wees aan waar volgens mij het probleem zat. Communicatie tussen technici over apparatuur is nooit een probleem, even aangewezen welk component uitgerookt was en de man ging aan de slag. Een afspraak maken over het vervolg ging wat moeizamer. Met behulp van wat behulpzame omstanders spraken we af dat als de reparatie gereed was, hij de omvormer naar de camping zou brengen. Nog geen uur later kwam hij de omvormer al weer afleveren.
Even aangesloten op de accu's en getest met als verbruiker de nieuwe soldeerbout, en alles bleek in orde. We kunnen vanaf nu dus met een gerust hart gaan 'wild kamperen'.

Vervolg op het lawaai: ‘s nachts om 24:00 uur werden we gewekt door een enorme teringherrie. Ik dacht even dat ik droomde, het was allerlei zeer luide muziek en dit duurde tot 04:00 uur, waarna de imam het overnam met de oproep tot het gebed. Wij hadden even het idee dat dit een dagelijks ritueel was, maar het bleek een lokale feestdag (nacht) van Goulmima. Het gebeurt maar 1x per jaar als er een groep fietsers op bezoek is.

Dagverslag van zaterdag 25 september

Goulmima naar Boumaine-du-Dades vertrek fietsers 7.15 uur, aankomst fietsers 17.14 uur. 127 kilometers, omstandigheden heet en flinke tegenwind tegen.

09:00 tot 09:45 uur: Vertrek van de begeleiding. Meteen na het dorp hebben we op de lokale markt veel groente en fruit gekocht. Alles gaat per veelvoud van 1 kilo. Eerst zoeken en graaien in de handel om er de wat beter uitziende producten tussenuit te zoeken. Vervolgens onderhandelen over de prijs etc. Dit gaat er allemaal heel relaxed en leuk aan toe, op deze manier inkopen doen is echt genieten.
Vandaag onderweg hebben we heel veel kamelen gezien. Gister was dit nog een bijzonder fotomoment, maar nu is het al gewoon.

10:15 tot 11:15 uur: In Tinedjad brandstof getankt en verdere inkopen gedaan zoals brood, drinken voor de fietsers, yoghurt etc. Een bakkie gedaan en vervolgens weer op pad.

12:30 uur: We zien Fred de Wit langs de weg staan en we stoppen. Hij blijkt een lekke band te hebben. Hij heeft Herman Zomerdijk al opgeroepen en die is al op de weg terug om Fred te helpen met het verwisselen van de band. Fred heeft geen bandenlichters en fietspomp bij zich. (Waar was Fred toen de dames van Jos Liefting een cursus banden wisselen kregen?). Zelf maar even zonder bandenlichters Fred zijn band gewisseld, even een fietspomp uit de truck, band weer opgepompt en Fred kon weer verder op het moment dat Herman ter plekke arriveerde. Gedurende het hele gebeuren was Fred alleen maar bezig om de lokale schooljeugd op afstand te houden.

12:45 tot 14:00 uur: In Tinerhir was de lunchstop van de fietsers. We hebben iedereen weer van water en andere voedingsmiddelen voorzien. Hierdoor waren onze voorraden weer dusdanig geslonken dat we dit nog even hebben aangevuld en hebben wij met z'n vieren nog een patatje gegeten.

14:45uur: Met nog zo'n 30 kilometer voor de boeg troffen we de fietsers uitgeput langs de kant van de weg aan. Dit kwam door de toch wel heel zware omstandigheden, de hoge temperatuur en de gehele dag een stormachtige wind tegen. We hebben ons ontfermd over twee uitgeputte fietsers (Johan en Fred), waarna de overige 5 fietsers weer verder gingen.

15:30 uur: Aankomst op de plaats van bestemming Camping/Hotel Auberge du Soleil Blue.
Even onderhandelen over de prijs en wat doen we: nemen we kamers of gaan we kamperen?
We vonden dat de fietsers na zo'n zware dag wel een hotel verdiend hadden. De kamerprijs kregen we echter niet voldoende omlaag, dus maakten we aanstalten om ons kamp maar op te slaan. Toen gooide Fred zijn onderhandelingtalenten in de strijd. Hij deed zijn beklag over de prijs en kreeg vervolgens nog 100 dirham per kamer van de prijs af.
Hierna hebben we Fred en Johan niet meer gezien want die gingen meteen vlak.
Zelf heb ik rond de truck alles weer in orde gebracht, de gerepareerde omvormer weer ingebouwd, de drie koelkasten weer aangesloten, etc.

16:30 uur: We worden ongerust omdat de fietsers nog steeds niet gearriveerd zijn. We staan op de uitkijk om te kijken waar ze blijven. Als we in de verte boven de weg een groep gieren zien rond cirkelen worden we pas echt ongerust. Zeer waarschijnlijk vliegen ze boven onze groep fietsers.

16:45 uur: De hulptroepen in de Nissan worden op pad gestuurd om de fietsers te hulp te komen. Een half uur later arriveren de fietsers onder begeleiding van Ben en Trudi volkomen uitgeput en uitgedroogd bij het hotel. Maar toch: eind goed al goed.

Kees