Wil ik dit werkelijk?
Aan het ontbijt laat Johan elke (doordeweekse) dag een kaart trekken met de spreuk van de dag. Vandaag is dat ' Wil ik dit werkelijk ?' Een gewetensvraag, die ieder voor zich anders zal beantwoorden. Ik kom daar verderop in dit verslag op terug. Eerst de dag zelf.
Nadat het ontbijt is genuttigd, de lunchtrommeltjes gevuld en de tafels, banken en bagage in de truck geladen nemen de fietsers afscheid van de begeleidingsgroep en vertrekken ze. De eerste tientallen meters tot aan de weg worden lopend afgelegd want we zijn erg voorzichtig geworden vanwege de vele lekke banden door de doorntjes van de (wsch. Acacia) struiken. Bij de weg aangeland worden de banden dan ook eerst gecontroleerd.
Het landschap is vandaag vrij vlak, de weg is recht, en het wordt een beetje saai. Maar we schieten wel lekker op. Er zijn veel landbouwveldjes, met pluimgierst en trosgierst en watermeloenen. Van de laatste kopen we er een vlak voor de 50 km stop, en we krijgen een gebarsten exemplaar gratis extra. Met bolle klotsbuikjes stappen we daarna weer op de fiets.
We zien veel kraaien van het merk 'Pied Crow', zwart met een witte kraag.
Bij de 75 km stop is alleen de Nissan aanwezig, want de truck is water aan het laden. We hebben twee voorraadtanks van samen 2 kubieke meter inhoud. Dat lijkt veel, maar we doen daar maar een dag of drie, vier mee. Omdat het water laden verschrikkelijk veel tijd kost, hebben we dan ook ingevoerd, dat er nog maar om de dag kleding gewassen mag worden. Vandaag kost het water innemen maar liefst twee uur, want het gaat met een soort tuinslang.
Als de begeleidingsgroep omstreeks 125 km naar een kampeerplekje uit gaat kijken zijn er rondom in de savanne allerlei brandjes, die nu en dan door een windvlaag weer oplaaien. Waarschijnlijk gaan de brandje vanzelf weer uit als het gras op is. Het droge gras verbrandt, de bomen en struiken zijn groen, zitten vol sappen en overleven de brand. Maar met je tentje moet je er toch maar niet tussen gaan staan. Ontstaan deze brandjes spontaan, of door weggegooide peuken langs de weg, of worden ze bewust aangestoken om nieuw, vers gras te krijgen voor het vee ? We filosoferen er lang over, maar komen er niet uit.
Dan nog de gewetensvraag ' wil ik dit werkelijk?'. Ik heb als een echte journalist, gewapend met blocnote en pen enkele van de fietsers geinterviewd. De eerste reactie was meestal iets in de trant van ' ja, na anderhalf jaar voorbereiding wil ik dit natuurlijk'. Maar een echte journalist vraagt door, en dan komen er toch ook wel antwoorden, die ik hier alleen zonder bronvermelding zal weergeven.......
Het eerste thema is het plezier, dat we beleven, aan het fietsen door Afrika, aan het elke dag je tentje opzetten en er 's avonds inkruipen,. Ook het plezier van de prestatie om met je fietsje het Atlasgebergte van Marokko te bedwingen, of om op de fiets de weg van Dakar via Bamako naar Ouahigouya af te leggen is geweldig. Een van de geinterviewden gaf aan, dat deze tocht twee jaar geleden begon als een droom, die langzamerhand werkelijkheid is geworden. Hij had nog steeds het gevoel dat hij een droom aan het beleven was.
Het tweede thema betreft de fysieke kant. Deze tocht betekent een aanslag op je conditie. Gaandeweg de tocht wordt je sterker, tot een bepaald niveau, maar dan komt er een omslag, waardoor je je uitgeput gaat voelen. De verhouding tussen de gevraagde energie en het beschikbare eten raakt zoek. Je gaat veel meer eten dan thuis, veel suiker in de thee en koffie, enzovoort. Spanje was het zwaarste traject, hier in Afrika is het vooral de warmte, die je nekt.
En het derde thema is de groep: De groep is goed, maar wordt ook een soort macht. Er gebeuren dan dingen, die je zelf eigenlijk niet wilt. Het gedonderjaag in de groep wil ik NIET. En een Dakar-instromer moest erg wennen aan de ingesleten gewoonten van de driemaandfietsers.
Maar iedereen heeft plezier in de tocht en het projekt, en we gaan vol goede moed verder naar het einddoel Ouahigouya.
Bart
Reacties
Reacties
prachtig dit weer te lezen, wat kan een kaartje trekken weer een gevolg hebben. Die fysieke kant van jullie daar moest ik aan denken toen ik vanavond bij Full of life op de spinning fiets zat. Al die voorbereiding en nu 7000 km verder... Jullie moeten oer sterk zijn. Hou vol, zoals Joyce schreef: Burkina ze komen er aan!en wij blijven jullie volgen, groeten van Ria en Peter Nijman
Wil ik dit werkelijk? Ik kan me voorstellen dat de fietsers en begeleiders af en toe zo denken. Maar, het eind is in zicht. Werkelijk! En na alle verhalen de afgelopen maanden gelezen te hebben en als thuislezer denk ik: Ja, jullie willen dit echt! Flink zijn, sterk zijn en doooooorgaan! Het is voor mij als mee-lezer bijna jammer dat het einde in zicht is. Ik ga het missen; het gevoel er een piep klein beetje bij te horen. Ga door!
Hallo Bart
Een mooi "staaltje journalistiek" . Zoals Tjaarda hierboven schrijft: ik zal jullie sfeerverslagen gaan missen. Het aanklikken van jullie verhalen is een van mijn eerste handelingen 's morgens vroeg..
Er zijn nu 2 verslagen tegelijk gekomen. Of er morgen, donderdag de 11e, ook weer een komt is de vraag.
Vandaar dat ik je nu alvast feliciteer met je verjaardag. Deze elfde van de elfde zal voor jou niet bepaald hetzelfde zijn! Veel plezier nog in de laatste weken
Goede morgen Geertje nog gefeliciteerd met je 1000 kilometer die heb je alvast,geweldig .maar hier komt er weer een.Bij het Gemeentevervoerbedrijf meld zich iemand die autobuschauffeur wil worden.Hebt u al eens met een bus gereden ?Ja.Bij ons moet de chauffeur ook de kaart verkoop verzorgen.Durft u dat wel aan?Ja.De man wordt aangesteld.Na de eerste rit keert hij niet terug.Zijn collega s rijden de route langs en vinden de bus die in een beekbedding is gestort.De chauffeur staat aan de kant .Hoe kwam dat?Weet ik veel.Ik was achterin kaartjes aan het verkopen.nou Gerie weer heel veel fietsplezier en de groetjes van ons
In het verhaal van Bart speelt de dagspreuk weer een
prominente rol."Wil ik dit werkelijk?" Het is een vraag die ook mij in het kader van veel verschillende situaties ,te denken geeft. Alleen, ik moet in m'n eentje een antwoord/antwoorden zien te vinden. Wat een voorrecht als je dat met elkaar mag doen. Verhelderend
wat er dan uitkomt. Vanuit mijn optiek voegt het aanreiken van zo'n tekst en er samen of alleen mee bezig zijn iets wezenlijks toe aan de hele onderneming
Een mens leeft niet van fietsen alleen.
Bart, gefeliciteerd, ook van Jan. Hier vandaag storm en regen vanuit het zuiden. Wil ik dat werkelijk? Dat zal bij jullie wel anders zijn. Voor allemaal een mooie eindsprint met stevige westenwind en af en toe een verkoelend spatje toegewenst. Dikke kus, Josephine.
11 November is de dag dat Bart trakteren mag!!!!!
Bart van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Wij proosten op je verjaardag bij Willemien.
Geniet van deze bijzondere dag in Afrika.
Tooi Tooi Tooi voor de laatste loodjes !!!!
dikke knuffel van Sjaak en Tiny.
P.S Wij genieten ontzettend van jullie prachtige verhalen.
PS
Mooi stuk geschreven Bart!
En ook gefeliciteerd met je verjaardag vandaag!
Bart, van harte gefeliciteerd met je verjaardag!!
Ondanks dat Willemien niet bij je is, hoop ik dat je toch veel knuffels ontvangt.
Lieve Bart gefelicteerd met je......verjaardag.Maak er een mooi feest van met allen die om je heen zijn.
Wij nemen morgen een borreltje bij Willemien.
Hier steekt de storm en regen zijn kop op, niet mooi voor al die mooie lampionnen die overal op school gemaakt zijn door kinderen en misschien door jullie kleinkinderen?
Ik ga toch de boel thuis versieren met lichtjes zodat de kinderen weten dat ze welkom zijn.
In het ziekenhuis komen kinderen van de kinderafdeling zingen op de geriatrie, mooi idee vind ik.
Lieve mensen jullie zijn aangekomen in het land van bestemming, geniet de laatste dagen met volle teugen van jullie tocht.
Lieve groet voor jullie allemaal, Johan in het bijzonder.
Hoi Bart en alle anderen,
Van harte gefeliciteerd, en een mooie dag toegewenst.
Jullie zijn nu in het fietsland van Afrika, dus maak er wat moois van.
Groet aan allen en extra kus voor José.
Bart, gefeliciteerd met je verjaardag
We wensen je een heel fijne verjaardag toe, en voor de rest van de reis heel veel succes
Wim en Dina
He Bart,
Ik wilde je eigenlijk 32 sms'jes sturen, maar zo kan het ook: Gefeliciteerd! Tot gauw!
Fietsers en begeleiders: allemaal heel hartelijk welkom in het land van integere mensen. Nog een nachtje slapen en dan stap ik samen met Jos Henselmans op het vliegtuig naar Burkina. We zullen jullie van harte welkom heten op het einddoel van jullie zware en enerverende tocht: Onderwijscomplex Zoodo in Ouahigouya.
Met veel belangstelling en ontzag jullie tocht bijna iedere dag gevolgd. Hulde.
Maar nu speciaal voor Dielof van harte gefeliciteerd met je verjaardag en een behouden thuiskomst.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}