Vrijdag 12 november: Een vrije dag in Bobo-Dioulassa

' Een stoffig verhaal en een prachtig onthaal'.

s' Avonds toen we naar bed gingen, liepen we met de zaklantaarn over de weg en er hing een waas over alles heen. De binnenwegen zijn zo stoffig en er wordt zoveel op gereden met allemaal brommers en wat auto's, er is altijd stof. Zelfs op de bladeren van de bomen ligt een dikke laag rode stof. Wij liggen op een binnenplaats met 7 tentjes onder een mooie mango-boom. En dan wakker worden en niet meteen je slaapzak uit en tent opruimen, nee, even bijkomen en genieten van de ochtendzon en de geluiden van de vogels.

--Droom even terug naar gisteren - bijna 130 km.Bij de 110 km. kwam er een flinke klim in zicht , de zoveelste, en opeens zei ik 'krijg toch allemaal de klere' en viel terug van 18 km. per uur tot 12 km. per uur. Ook Addy zat er even doorheen en samen deden we 't op ons tempo. De 'oudjes' komen er zo ook wel. Herman als achterste man hoedde goed over ons. We sloten weer aan en zo reden we samen Bobo-Dioulassa binnen. Het zingen was ons even vergaan en kleine kokette katinka kon de pot op.-- Door de geluiden van de ritsen was ik weer bij m'n positieven. Het was half 8 en nog lekker rustig. Alles lekker op je gamakkie doen want het ontbijt zou pas om 9.00 uur zijn. Er was een gierstpap die ze To noemen. Met suiker erdoor was het best te eten. Ook de poffertjes en het verse stokbrood smaakte ons prima.

Adama had voor zijn zoontje een skelter meegenomen en die werd door de mannen Zomerdijk vakkundig in elkaar gezet. Watvond dat kereltje het prachtig en hij reed er zo op weg. Laterkwam ik hem tegen met vriendinnetjes erachter duwend.

De afspraak was dat we met Adama en zijn neef de stad in zouden gaan om een moskee te bezoeken. Deze moskee was van 1880, dus al heel oud.En dat was te zien, veel afgebladderde specie maar wel heel bijzonder. We konden het jammer genoeg niet van binnen bekijken, dat kon pas om 15.oo uur.We gingen met de hele groep van start en eerst werd er water gekocht. Het was heet en stoffig. Op naar de oude stad, waar ons een gids begeleidde die veel vertelde over de verschillende stammen die gescheiden leefden en niet met elkaar om mochten gaan. Langs de vuilnisbelt kwamen we bij een riviertje waar 'heilige vissen' zich tegoed deden aan het vuil. Ook varkens leefden zich er in uit, de vissen kon je niet eten ze zijn niet gaar te krijgen. Zo kwamen we bij een oude raadszaal waar vergaderd en recht gesproken werd. De ruzie's en familie-vete's werden daar uitgepraat. Net toen we zeiden, we hebben trek in koffie( hoop je,maar dat is er niet) kwamen we bij een oude bierbrouwerij. We werden op bankjes neergezet en de drinkkalebassen werden uitgedeeld. In grote flessen en yerrycans werd er bier uitgetapt en ja, als je dorst hebt dan kan je bier wat naar azijn smaakt nog lekker vinden. Vol bewondering zagen we later hoe het werd gemaakt en Herman als specialist, heeft het goedgekeurd. Het was bijzonder om door zo'n oude stad te lopen, zelfs boven op een dak. Op deze vrije dag zochten wij naar een restaurant om iets te eten. Buiten kon je omelet bestellen maar we werden naar binnen geloodst waar we konden zitten. Een groot en druk restaurant maar daar kon je geen omelet bestellen. Enkele gingen dus weer naar buiten waar je ook een biertje kon kopen.De meeste kozen binnen voor macaroni of spaghettie en ook de bonenschotel smaakte heerlijk. Een bord yogurt toe, heerlijk.

Het was ondertussen 14.00 uur en de groep viel uiteen. De een wilde naar de markt, de ander naar een internetcaf'e en een paar wilde terug voor een rustige middag. Dit lukte niet, want Adama bleef alleen bij ons en de anderen wisten niet zelf de weg terug. Dus mee naar de markt - overdekt en gigantisch veel en groot. Voor een T-shirt kopen stonden er zo 4 man om je heen om je te helpen. Maar wel heel opdringerig. Adama hielp ons met afdingen,aar het werd er niet leuker op. Een man met houtsnijwerk bleef Trudi maar achtervolgen. Ze kon wel blijven zeggen nee - nee - maar hij bleef haar achtervolgen. Zelf toch een shirt gekocht maar we waren blij dat we uit de drukte waren.

Kom op, naar onz gastverblijf om bij te komen. Onderweg kwam Adama vele bekenden tegen, hij straalde en vond het geweldig. Nog even een cola-stop bij een tankstation en vlak bij het einde van onze wandeling maakte ik nog een foto van een straat vol met schapen. Wat een contrast zo, die grote drukke markt en straten en zo de rust aan de rand van de stad met deze dieren.

Om half 5 zouden we met Adama nar zijn grondbezit gaan kijken maar Ben en Trudi hadden geen fiets. Fred was even met de Nissan weg maar was verdwaald.Ikzelf en nog een paar hadden geen puf vandaag om de fiets te pakken en weer een steile weg op te gaan. De rest ging wel en ze zouden mooie foto's maken. Ze vonden het geweldig om te zien waar het huis gebouwd word. Joyce was met de vrouw van z'n neef naar een school gegaan om te zien hoe daar les wordt gegeven. Fred had de weg weer terug gevonden door te bellen naar Floor, maar Adama nam op en was de reddende engel. Allemaal weer bij elkaar onder de veranda namen we er een pilsje op. Op het gastvrije onthaal van Adama zijn familie, die weer een heerlijke maaltijd voor ons neerzetten. Ook de was van ieder werd keurig opgevouwen gebracht. Wat werden we verwend. Onze dank is groot!!!!!

Om half 10 ging iedereen na een heerlijke rustdag op stok.

Een kippe-uitspraak van het kippie: Trudi (Trudelski)