Wat ontzettend leuk is dit!!! Jullie verhalen geven precies de sfeer weer, die we hier op het filmpje in het echt zien. Prachtig en ongelooflijk. Ook het gezwoeg van jullie tegen de berg op is op zo'n filmpje zichtbaar en invoelbaar. Snel naar de volgende kijken.
Groet.

Ach wat jammer! Ik dacht, dat er nog een filmpje was. Helaas!!! Dan nog maar een tweede keer naar dit filmpje gekeken. Het blijft mooi!!!
Veel groeten van Joke.

Dielof, dat klimmetje in zuid spaans bergdorp, wat uitkwam bij het hek, nam je toch even mooi fietsend.
het ga jullie goed, groet uit Edam

Wij volgen jullie dagelijks op de site en wij voelen ons er steeds meer bij betrokken. Wat zijn jullie een kanjers, de manier waarop jullie deze tocht samen maken, daar hebben wij zoveel respect voor. Vooral na de dramatische 16e september waarbij Co, jullie maatje, verongelukte. Zoals jullie hiermee omgaan en de draad samen weer oppakken, echt petje af. Geweldig ook van Bart en Martha, dat ze zich weer bij jullie voegen, samen maken jullie het karwei af. We genieten van jullie verhalen en filmpjes, nu in Marokko, met zo'n heel andere cultuur, we kijken uit naar jullie verdere reisverhalen. Wat zal het bij tijd en wijle zwaar zijn, maar geniet ervan, doe voorzichtig en pas goed op elkaar.
Groet

Castricum, 30 sept.


Dag Fred,

Ans en ik hebben met veel belangstelling je mail (Ouarzazate 27-09) gelezen. Wat schrijf je mooi, er schuilt een dichter in jou! Zo beeldend als je verteld over het fietsen tegen wind en het beklimmen of afdalen van een berg. Natuurlijk heb ik de Bosatlas erbij gehaald. Jullie zijn al een flink stuk gevorderd. De fietstocht is inmiddels al enkele weken oud, maar ik ben toch verbaast hoe je met zo’n eenvoudig vervoermiddel op eigen kracht zo snel zo ver kunt komen. Met de achterliggende gebeurtenis rond Co heb ik diepe bewondering voor jouw/jullie doorzettingsvermogen. De glans is van de tour af, en het verlies van Co en uiteenvallen van de groep maakt deze monstertocht dubbel zo zwaar. Jullie verdienen een pluim! Wat een geluk dat jullie onder deze omstandigheden Johan Olling in de groep hebben. Ik denk dat hij bij zo’n dramatische gebeurtenis een extra steun voor jullie is. Na het droevige bericht, dat ik later hoorde (ik zat in Zuid Frankrijk), heb ik Marian thuis bezocht. Co was de dag ervoor thuisgekomen. Hij lag in zijn fietsshirt opgebaard, een bloemenzee vulde de woonkamer. Zoals je weet is Marian mijn nicht. Wij hadden met enige regelmaat contact met hen. Het was goed haar persoonlijk te zien / spreken en het verdriet te delen. Het is te bizar voor woorden. Maandagavond j.l. zijn Ans en ik naar de avondwake geweest. De belangstelling overtrof mijn verwachtingen. De Pancratiuskerk was afgeladen vol, veel mensen moesten met een sta-plaats genoegen nemen. Met de gebruikelijke rituelen bij het aansteken van de kaarsen rond de kist, werd op verschillende manieren stilgestaan bij de kinder- en jeugdjaren van Co, om te eindigen met zijn laatste levensjaren. Tijdens de dienst zong een klein koor onder begeleiding van het orgel enkele liederen. De belangrijkste momenten waren voor Marco (zoon) en Dennis (schoonzoon) . Beiden belichtten op eigen wijze welke betekenis Co in hun leven heeft gespeeld: “Ongevraagd altijd klaar om te helpen, in voor een grap, genieten van een pilsje, als vrijwilliger op verschillende terreinen inzetbaar”. Dat bleek ook wel uit de verhalen van zijn werkgever en de vrijwillige brandweer. Kortom, een heel betrokken, altijd positief en sociaal ingestelde man. We zijn diep geraakt door deze avond. Er waren ook twee mensen uit jullie groep aanwezig. De voorzitter (naam weet ik even niet) vertelde hoe hij Co de afgelopen maanden tijdens de voorbereiding had leren keren. Van elkaar aftasten naar intensief samenwerken. Het was een verdrietige bijeenkomst, maar zeker ook een waardevol samenzijn met woorden van troost en waardevolle herinnering. Daags na deze bijeenkomst is Co op het Pancratius-kerkhof begraven. Ik ben daar niet bij geweest en heb daar tot dusver nog niets over teruggehoord.
Jullie reisverslagen volg ik wisselend, in beslag genomen door de dagelijkse beslommeringen.
Niettemin, ik vind het steeds weer leuk om deze berichten te lezen. Afgelopen week stond er een stukje van jou in de Castricummer. Natuurlijk lees ik dat met extra ogen!
Fred, ik wens jou én je tourmaatjes heel veel kracht toe. Sterkte met de dagelijkse opdracht tot verplaatsing en vooral samen behouden thuis.

Lieve groet voor jullie allen,

Bert Kuijs / Ans Schilder