Een 'zaterdag' van een begeleider/Chauffeur

4 september: Etappe Lumbier - Vera de Moncayo
Fietsers:146 kilometer, gemiddelde snelheid 20 km/uur, fietstijd 6 uur 58 minuten.
Begeleiding: iets meer!!

06:15 uur: Ik heb me verslapen en word gewekt door Cees Smit omdat men de sleutels van de 4wd nodig heeft i.v.m. wat spullen voor het ontbijt. Vandaag hebben we in de begeleiding assistentie van Sjaak Grippeling omdat we Joyce nog node missen door het ongeval van vorige week zaterdag. Doordat ik laat ben en nog achterloop met het weblog onttrek ik me aan de verdere begeleidingstaken rond het ontbijt.
Dus na het ontbijt via de satelliet nog even verbinding zoeken met het weblog.

07:45 uur: vertrek van de fietsers. Verder opruimen van het kamp en de eigen tentjes afbreken, ondanks de dikke jas die ik aan heb barst ik van de kou, als we vertrekken heb ik ijskoude handen en voeten.

08:45 uur: Door de extra hulp voor ons doen vroeg van de camping vertrokken, normaal is het al gauw na negenen. Eenmaal onderweg eerst bij een benzinepomp maar een wegenkaart gekocht. We hadden alleen kaarten van Frankrijk en met de navigatiesystemen hebben we vaak minder logische routes.
Bij de pomp meteen geïnformeerd waar er op de route een winkelcentrum was. Volgens de informatie was er een Carrefour (de favoriete winkel van Trudi) in Tudela. Op de snelweg voor Cortes inderdaad al een groot Reclamebord van Carrefour. In Tudela aangekomen verschillende malen de weg gevraagd (door Trudi en die spreekt echt vloeiend Spaans) en de gehele stad doorkruist, maar geen Carrefour gevonden.

11:30 uur: Uiteindelijk eerst maar een bakkie gedaan en bij een lokale concurrent de boodschappen gedaan.

12:30 uur: Boodschappen gereed en onderweg naar de lunchstop. Vanaf de camping hadden we al een irritante passagier aan boord, maar i.v.m. de kou hadden we die er nog niet uit kunnen zetten. Na de boodschappenstop was onze passagier nog steeds aanwezig en omdat nu de ramen open stonden dacht Trudi hem even uit het raam te werken. De passagier zat op de nieuwe kaart, dus even voorzichtig door het raam en jawel, we waren hem, maar ook de kaart kwijt.
Aangezien de Truck met Ben aan het stuur achter ons aan denderde en dwars over de kaart reed, ben ik bang dat onze passagier dit niet heeft overleeft.
Meteen maar weer bij het volgende pompstation gestopt om een nieuwe kaart aan te schaffen.

13:00 uur: Aangekomen in Cortes, de plaats van de lunchstop, eerst maar even een verkenning uitgevoerd met de 4wd om een mooie schaduwrijke plek te zoeken.

13:15 uur: De enige schaduwplek in Cortes gevonden. Via de mobiel contact opgenomen met de fietsers en precies verteld waar wij stonden. De fietsers moesten nog +/- 5 km dus een kwartiertje wachten. Na een paar minuten belde Bart weer terug: hij was verkeerd voorgelicht door de dagkapitein. De fietsers hadden nog 15 km voor de boeg, dus 45 minuten wachten. Zelf maar even op een bankje gaan liggen om een dutje te doen.

14:05 uur: De fietsers arriveren op de lunchplek. Co meldt dat er een probleem is met de fiets van Johan: de voorderailleur werkte niet meer. Kabeltje gebroken? Onderweg had men m.b.v. een tak de derailleur op het middenblad gefixeerd. Het apparaat weer gerepareerd, maar omdat bij de reparatie mijn tasje, dat ik normaal om m'n nek heb hangen, in de weg hing, heb ik dit even op een muurtje gelegd.(zie foto). Na de reparatie, toen ik mijn tasje wilde pakken, was het verdwenen. Het had er nog geen 2 minuten gelegen en ik ben er geen meter van geweken, en er was ook niemand voorbij gekomen. Dit was toch weer een flinke tegenslag, want in het tasje bevond zich mijn paspoort (heb ik steeds nodig bij de campings maar ook als identificatie bij betalingen in de supermarkt), verder 500 euro cash en verder een memorystick, mijn bankpasje en Credit kaart. Alles doorzocht en de hele buurt uitgekamd, helaas zonder resultaat. Trudi heeft nog een paar jongens aangesproken die zich verdacht in de buurt ophielden, maar die wisten uiteraard van niets. Deze jongens vertrokken in een witte BMW en zwaaiden nog naar ons. Martha heeft voor de zekerheid het kenteken nog opgenomen. Nog even met het thuisfront gebeld om verslag te doen van het incident en de bankpasjes te blokkeren.

15:00 uur: Vertrek van de fietsers voor het laatste 40 kilometers naar de camping.
De truck vertrekt ook naar de camping, Trudi en ondergetekende vertrekken naar de Guardia Civil om aangifte te doen hier is een verslag opgemaakt. Het opgenomen kentekennummer bleek van een Ford Transit en niet van een witte BMW. Alle vermiste items en persoonlijke gegevens opgegeven.
Na het intikken van mijn paspoortnummer door de agent kwam er een Chinese identiteit op zijn scherm. Dus ik stond meteen weer in de verdachte hoek. Gelukkig kon ik d.m.v. een kopie aantonen dat het nummer wel degelijk klopte. Netjes een politieverslag meegekregen voor de verdere afhandeling.

16:30 uur: Vertrek van het politiebureau naar de camping.

17:15 uur: Aankomst op de camping in Vera de Moncayo. De fietsers waren net voor ons gearriveerd en stonden met z'n allen net de dagelijkse rek- en strekoefeningen te doen.
De fiets van Johan schakelde weer als vanouds.
Even verslag gedaan van ons wedervaren op het politiebureau omtrent het kenteken en de identiteit. Meteen allerlei opmerkingen zoals:

• Rolf: Dus jij bent eigenlijk een illegale chinees.
• Siem: Kees eten we vanavond loempia's? Etc. etc etc.

Vervolgens heb ik me wederom aan mijn verplichtingen als begeleider onttrokken, omdat er nu nog van alles moet worden afgehandeld. Verder zou ik het dagverslag schrijven en alles moet nog op het weblog, de reacties op het log nog binnenhalen en straks na de maaltijd nog even voorlezen.
Gelukkig heeft Sjaak Grippeling, met gevaar voor eigen leven, voor mij nog een koud biertje geregeld voordat de fietsers alles weer hadden opgedronken.

Dus al met al weer een enerverende dag, maar de zaterdagen gaan voor mij gelukkig steeds beter.
Vorige week zaterdag heb ik de Nissan Patrol verspeeld, en helaas lichamelijk letsel voor Joyce en mij.
Vandaag ging het al beter en ben ik alleen mijn tasje met inhoud kwijt.

Even uit de losse pols enkele opmerkingen van Siem Kuiper die mij de afgelopen tijd zijn bijgebleven:

• De dag na de chili con carne: Siem naar Johan: 'Ik dacht dat je me vandaag uit de wind zou houden, maar nu hield je me in de wind'
• Tijdens het fietsen voelt Siem af en toe de hand van God, en het voelt heel goed 'alsof hij een duwtje in rug krijgt'.
• Naar aanleiding van een opmerking richting Siem over zijn eetlust: Als ik een auto was dan wilde niemand me hebben, ivm het hoge verbruik.
• N.a.v. een discussie over een talenknobbel van een van de deelnemers: Siem: de enige knobbel die ik heb is een knobbel op mijn teen.
• N.a.v. van discussies over het fietstempo: We hebben gelijk met de slakken Kerst.
• Uit eten op de eerste rustdag.
• We hebben heel lekker gegeten maar alle gerechten werden aangevoerd vanuit een deur met daarop toilettes.(foto)
• Siem: Hoe lekker zou het zijn geweest als de kok een echte keuken had gehad i.p.v. een toilet om het eten klaar te maken?
• Discussie aan tafel n.a.v. een paar stukjes lekkere worst die Cees Smit bij een lokale slager had gekocht: Cees: Er wordt niets van de organen van een dier weggegooid, daar wordt altijd nog wat lekkers van gemaakt. Siem: Alleen de anus wordt weggegooid, want dat is alleen maar een gat. Rolf: Daarom is een olifantenanus ook zo duur. Siem: Ja daar maken ze verrekijkers van.

Nog een aantal losse observaties:
Elke rustdag worden de fietsers gewogen:
22 aug in België heeft de eerste weging plaats gevonden.
27 aug bij de tweede weging bleken alle fietsers aangekomen, en alle vier de begeleiders afgevallen.
Dus mogelijk kunnen we wat minder inkopen doen, en wat meer delegeren naar de fietsers.
Verder geeft dit natuurlijk ook aan dat wij met Trudi een excellente kok in ons midden hebben.

Verder kom ik nog wel een keer met mijn verhaal over het ongeval met de Nissan Patrol, maar nu even niet ik ben nu weer hard aan mijn bed toe.

Groeten
Kees Zomerdijk