Welkom en afscheid in Ronda
Woensdag 15 september 2010: Rustdag in Ronda;
Op camping El Sur staan wij onder de olijfbomen. Net als bij de andere rustdagen, wordt ook hier het ontbijt gedaan met vers stokbrood. Alleen nu niet in het donker.
Ook de was wordt weer gedaan en de fietsen nagekeken.
Fred en Cees gaan kijken of ze een verzendadres kunnen vinden, voor het verzenden van de overtollige spullen terug naar Limmen. Voor 10.30 uur moest iedereen zijn terug te sturen spullen in plastic zakken aanleveren. Al met al een flinke berg.
Voor de middag gaat een aantal van ons lopend en een aantal fietsend naar het mooie stadje Ronda. Een oud stadje met diepe kloven onder de brug van wel 100 meter diep.
De wandelaars lopen over een heel smal paadje aan de buitenrand van de stad en komen een vijgenboom tegen waar nog verse vruchten aanzitten. Dus met elkaar gesmuld van deze vruchten. Niet teveel,
want anders zouden we aan de schijterij misschien raken.
Na muziek geluisterd te hebben op het plein bij de Avenu, gingen de fietsers na gegeten en gedronken te hebben, weer terug naar de camping.
De wandelaars bleven nog even genieten van alle cultuur en hebben de Arabische baden gezien (zonder te betalen even stiekem een kijkje genomen). Daarna ook nog langs de 225 jaar oude arena voor het
stierenvechten gelopen. De toegangsprijs van € 7,00 per persoon vonden ze wat te gortig, dus maar niet naar binnen.
Terug op de camping was iedereen met zijn spullen en fietsen in de weer.
Rond 16.00 uur kwamen Alice en Lex. Alice gaat mee voor het totale Afrikaanse deel. Een beetje zenuwachtig, maar met wel ontzettend veel zin.
Voor mijzelf vind ik het tot in Zuid Spanje wel genoeg. Ik heb er van genoten: de kloven, de gigantische vlaktes en de vele olijfbomen.
Ik wens de groep, waar ik bijna vier weken mee opgetrokken ben, net zoveel fietsplezier in Afrika als in Europa en we blijven jullie volgen via de weblog en we zien elkaar weer in Limmen.
Sjaak.
Reacties
Reacties
Lieve mensen,
Wat een mooie beschrijving van jullie laatste vrije dag in Europa. Wie had kunnen vermoeden dat de volgende dag zo'n tragisch ongeluk zou plaatsvinden,
waarbij een dierbare vriend om het leven zou komen.
Als jullie, de Afrika-fietsers, dit lezen zijn jullie vermoedelijk al op Afrikaanse grond.
Het is een heel moeilijke beslissing geweest: door gaan, of terug keren. Voor elke keuze veel respect.
Je moet doen wat je hart je ingeeft. Een ander kan dat niet voor je beslissen.
Met het doel van Co voor ogen komen jullie er. Samen zijn jullie sterk. Maar fiets in Godsnaam voorzichtig.
Op RTV-NH hoorde ik dat de school die in Burkina gebouwd wordt de naam van Co Kerssens zal krijgen.
Die herinnering aan hem blijft voortleven.
Ik begrijp dat jullie gedachten allemaal bij Co en zijn familie en vriend Sjaak zijn. Wij ook, maar we denken ook aan jullie en wensen jullie dat, als je weer in je ritme zit, je weer zult kunnen genieten van de trip.
Rieky.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}