In het filmparadijs Ouarzazate
Maandag 27 september
Marokko - Ouarzazate
We hebben vandaag weer een rustdag. Ouarzazate is een mooie, moderne Marokkaanse stad die vrij toeristisch is.
Marokko is het lieverdje van de filmwereld met in het bijzonder Ouarzazate vanwege de mooie locaties; de Hoge Atlas in het noorden, de woestijn in het zuiden en in het oosten het grote stuwmeer
El-Mansour-Eddhabi.
Van de mooie locaties hebben we gisteren al erg kunnen genieten tijdens de fietstocht hierheen. Het fietsen werd regelmatig onderbroken voor een foto-stop. Vooral de oevers van de rivier de Dades
met de dorpjes en burchten daarlangs probeerden we in onze fototoestelletjes te vangen (wat vaak niet lukt. Zo mooi als in werkelijkheid krijg je het niet gefotografeerd)
Na de overheerlijke 'sweet and sour' nasi van Trudi, de afwas waar we weer enthousiast met z'n allen op aanvielen (nee Rolf, niet nog meer drogers) en daarna nog koffie met gebak omdat José haar
Jan jarig was, gingen we allemaal onze eigen weg.
Maarrrr, niet voordat de was geregeld was, die we met z'n allen toch alweer een week hadden opgespaard. Met enige tegenzin en hulp van mij wilde de dochter van de hoteleigenaar wel wijzen waar de
wasmachine stond. Waarop ik samen met haar naar de top van het hotel klom, waar we op een prachtig dakterras belandden met uitzicht over de stad. Nog een ruimte verder kon er gewassen worden en de
was wapperde snel droog daar hoog in de lucht.
Daarna met Johan, José, Dielof, Joyce, Trudi en Fred richting stad om een beetje sfeer te snuiven. De gezelligheid bleek wat ver weg waarop Fred snel afhaakte.
Johan, José en Joyce hadden er flink de vaart in en dus bleven we met een groepje van drie achter. Op de weg terug naar het hotel konden we het niet laten een mooi Marokkaans winkeltje in te gaan
waar sieraden verkocht werden. Het winkeltje werd gedreven door Sammie, die ons in half Frans, half Engels vertelde over de omgeving, verhalen over herkomst en betekenis van sieraden, ondertussen
kopjes thee zette, krukjes aanschoof en niet rustte voordat we met iets moois de deur uit gingen. Het was een leuke ervaring maar het werd wel een latertje.
Ondertussen grijpt het diarreevirus nog steeds om zich heen en heeft een volgend slachtoffer gemaakt. We proberen nog meer en beter op de hygiëne te letten (meer handen wassen en een scheutje
Dettol door het laatste spoelwater van de afwas, geen ongeschild fruit en natuurlijk geen water uit de kraan. Ook niet voor het tanden poetsen!)
Het contact met de Marokkanen hier in de stad verloop erg ontspannen. Mohammed, de zoon van de eigenaar, rijdt met Ben de stad door om één en ander in te kopen. Zelfs nieuwe batterijtjes voor
Dielofs gehoorapparaat weet hij te regelen. Ook blijkt Mohammed bereid om ons de stad te laten zien.
En dan de kapper, die na een knipbeurt voor Trudi en Alice, gezellig met ons meeloopt om de weg te wijzen naar apotheek en Hamam.
Die gingen we 's middags dus bezoeken, de Hamam. Voor José en mij de eerste keer. We waren wat verlaat omdat de computers in het internetcafé niet deden wat wij wilden en er tijdens het internetten
nog aan gesleuteld moest worden.
Maar de Hamam was een belevenis. We werden van top tot teen gescrubt en onze stramme spieren werden weer soepel op een warme vloer. En dat allemaal voor 60 dirham (ongeveer 6 euro).
's Avonds nog heerlijk met elkaar gegeten in de stad en daarbij elkaar laten weten dat we allemaal door willen fietsen naar Burkina. Er wordt benadrukt hoe fijn het is dat Bart en Martha zich
volgende week weer bij ons aansluiten. Dat ook zij er weer vertrouwen in hebben doet ons erg goed.
Morgenochtend om half 9 lokale tijd zullen wij met elkaar Co herdenken, gelijk met de uitvaartdienst in Castricum. We missen Co iedere dag en wensen alle betrokkenen veel sterkte rond deze dagen en
de tijd daarna.
Het doorfietsen naar Burkina heeft voor ons veel te maken met het enthousiasme wat Co liet zien in de aanloop tot en tijdens de fietstocht. We willen het graag afmaken.
Alice
Reacties
Reacties
Moedige fietsers, wat klinken die rustdagen altijd lekker ontspannen. Zeker dit keer met die hamam en dan voor die prijs!!! Ik hoop dat er nog vele hamams voor jullie volgen. Veel groeten met Co in gedachten,
Joke.
Hallo, mensen van de BF groep, ik lees net dat Martha(dat zal degene zijn die bij Paul op school een project(-je heeft gedaan te Limmen) ook weer aansluit. dat zal leuk en bemoedigend zijn wanneer ik dat begrijp uit bovenstaande. Mijn broer heeft dus weer batterijen in zijn oren, dan hoort hij wsch. meer van jullie en de omgeving, zal dat niet verstorend werken?, wanneer hij nu al (zo lang)zonder gewend is? wanneer jullie een dag het verslag niet plaatsen, dan baart mij dat (zeker de vorige keer) enige zorg, maar gelukkig lees ik dan later toch weer een nieuwe lange mooie uiteenzetting van jullie dagervaring. het is bijna of je meereist in lijfelijke vorm. Maar weer een mooie en goede volgende dag toegewenst vanuit Edam.
groet en extra groet voor D.
Hoi 't begint echt te kriebelen , maar wel met dubbelen gevoelens. het zal wel weer even aan poten wezen want jullie hebben alleen maar door getraint en bij zijn er dagen geweest dat dat er niet van kwam . Maar Bart en ik kunnen gelukkig onze conditie weer wat bij vijlen in de paar dagen voor dat we bij jullie zijn . Geniet en wij zullen dat ook weer proberen, tot Zondag gr Martha
Mooi om al jullie prachtige foto's en video's te bekijken.
Ik zie dat Trudi goed voor jullie zorgt.
Groet, Ria en Herman
Hai Alice.Wat heb je een leuk stukje geschreven.Ik vind jullie trouwens allemaal schrijfwonders.Maar wat had jij met die mohamed.Krukje aanschuiven,bakie thee erbij.Gezellig zeker.Was hij ook mee naar de hammam.Nee hoor allemaal onzin.weet je trouwens dat je in de hammam het prut van de muren af kan schrapen en elkaar lekker kan bekogelen met prut.Moet je de volgende keer doen.Zullen ze in senegal of mali ook hammams hebben,want we komen eraan he.Anders springen we wel in een prutsloot.Onee ik zal beloven niet te impusief te zijn.Ik beloof.Tot over 20 dagen.De wapper.
Wat een ontzettende leuke video filmpjes.
Heel grappig om iedereen langs te zien komen en te zien wat en hoeveel iedereen eet.
Groet voor allemaal,kusvoor Rolf.
Letty
Hai Alice,nou verstuur ik de email en daarna bekeek ik de foto,s.Maar wat leuk die foto bij de kapper.Het staat je heel leuk.Groetjes Gerie.
NOU IK HEB WEL DOOR DAT JULLIE DE MOED ER IN HOUDEN.
WAT EEN KLIM PARTIJEN EN DAN DIE WARMTE. OM 7.00 UUR AL OP DE FIETS EN SOMS ZELFS ZONDER ONTBIJT. ECHT, MIJN PETJE AF VOOR JULLIE HOOR.
OOK ERG MOEDIG DAT MARTHA EN BERT ZICH WEER BIJ JULLIE VOEGEN BINNEKORT.
IK HOORDE VAN OME SIEM EN TANTE RIEKY DAT ER ERG VEEL MENSEN AANWEZIG WAREN BIJ DE MIS VOOR CO. JA DAT KAN TOCH OOK NIET ANDERS.
STERKTE MET DE REIS, EN IK HOOP DAT ER NIET MEER GEVALLEN MET DIAREE KOMEN.
ZET HEM OP JONGENS (EN MEIDEN) LAAT ZE EEN POEPIE RUIKEN.
Alice, wat heerlijk, dat gevoel alsof je na de hamam weer minstens een week niet onder de douche hoeft na alles wat jullie hebben doorstaan en uitgezweet.
Genoten van je sfeer-verhaal met alle bewondering voor de geleverde prestaties vóór de rustdag.
Wat de diaree betreft: zijn er mango's verkrijgbaar in jullie omgeving? Hét ultieme middel (tip van gids toen we met gelijke problemen in Cuba waren), lekker, betrouwbaar en echt: het werkt. Uit eigen ervaring en van velen aangeradenen na ons. Met elkaar zegen gewenst bij jullie voortgang.
Het is inmiddels woensdag de 29ste september. De afgelopen dagen hebben we met ontelbaar veel mensen van Co afscheid genomen en hem te rusten gelegd op het kerkhof in Castricum. Eerlijk gezegd, ben ik er nog een beetje stil van....
De avondwake op maandagavond in een overvolle kerk ( zo'n 1000 mensen volgens de koster) was indrukwekkend en heel ontroerend. De mensen stonden zelfs tot in de hal van de kerk. Ik vond nog net een (laatste) plekje achter een pilaar. Maar ik heb weinig van deze bijzondere afscheidsdienst gemist. Dankzij de geweldige inzet van zoveel mensen was dit een herdenkingsdienst om nooit te vergeten.
Gistermorgen was de kerk opnieuw (bijna) helemaal gevuld met zoveel mensen, die Co de laatste eer kwamen bewijzen. Opnieuw heel indrukwekkend! Wat er allemaal gezegd is en gezongen, zullen jullie -fietsers- later wel horen van martha en Bart. er is ook een geluidsopname van beide diensten gemaakt. Samen met pater Jan Veldt mocht ik voorgaan in de uitvaartdienst. We hebben Co met z'n allen het mooiste afscheidskado gegeven wat we konden geven: ons medeleven en betrokkenheid met degenen die hem het meest nabij zijn, Marian, de kinderen en zijn broers en zusters. In ieder van ons leeft de vaste overtuiging, dat Co zal voortleven in de harten van ontelbaar veel mensen.
En we zijn er zeker van, dat Onze Lieve Heer zich over deze prachtige mens zal ontfermen. A Dieu, Co. Ga met God!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}