Herdenkingsdienst van Co Kerssens op 28 september in Marokko
(Bij de eerste plaatsing van dit verhaal is iets misgegaan. Foto's van de herdenkingsienst zijn toegevoegd aan de serie 'Ouarzazatte-Les Dattes, 28 september)
Op dinsdag 28 september om 8.30 uur Marokkaanse tijd (10.30 uur Nederlandse tijd) voelden wij als fietsers naar Burkina Faso ons verbonden met Marian, de kinderen en kleinkinderen, familie,
vrienden en de vele bekenden die op dat moment in de Pancratiuskerk in Castricum samen waren gekomen voor de afscheidsdienst van Co Kerssens. We hadden een uitdraai ontvangen van deze liturgie en
maakten daar dankbaar gebruik van om zo nog meer verbonden te zijn met elkaar.
Het werd een heel intiem en emotioneel samen -zijn. Heel simpel eigenlijk op een rustig plekje langs de kant van de weg, hadden we enkele bankjes in een kring gezet rond wat persoonlijke spullen
van Co (zijn gereedschapsskist, fietsspullen, het Keesspel dat hij van plan was ons te leren, enkele persoonlijke brieven, een brandende kaars en een bijbelboekje).
We begonnen in stilte en begeleid door guitaarspel en het lied 'as tears go by' van ‘The Rolling Stones' ontstaken we allemaal een kaars. Tijdens dit kaarsritueel gaven we allemaal een heel
persoonlijke herinnering hoe ieder van ons zich Co herinnert. Daarna maakten wij dankbaar gebruik van de teksten uit het liturgieboekje van Castricum. We gingen in op het beeld uit Psalm 1 waar een
mens wordt beschreven die als een boom stevig geworteld staat aan de rand van het water. Een rechtvaardig mens waar je op kunt bouwen. Een boom van een mens waar je tegen aan kunt leunen, onder
kunt schuilen, je je veilig weet. Zo hebben vele van ons Co leren kennen. Ook het beeld van het licht uit de evanglie-lezing van Matteus 5, 14-16 sterkte ons in de gedachte dat Co niet zou willen
dat je je licht onder een korenmaat wegzet en verpietert, maar dat je doorgaat waar je mee bezig bent en je licht hoog op een standaard zet zodat het licht geeft voor iedereen. Zo hebben we hem
leren kennen als het gaat om de afgelopen 1 1/2 jaar dat hij zich heeft ingezet voor ‘Fietsen voor Burkina Faso'.
We hebben samen gebeden voor Co, ieder met zijn of haar eigen lijntje dat hij of zij heeft met Co, hem meedragend in ons hart en herinneringen. We stonden stil bij Marian, Marco en Annemieke, Linda
en Dennis, het kleinkind Jens en het nog niet geboren kleinkind waar Co al vol trots over sprak. We voelden ons verbonden met allen die op dat moment ook biddend aanwezig waren in de
Pancratiuskerk, dat zij kracht en steun mogen ervaren en lieve mensen om hen heen om dit zwarte verlies te kunnen verwerken. Ook stonden we stil bij onze eigen herinneringen als het gaat om het
ongeluk en het overlijden van Co. We vroegen om kracht en voorzichtigheid naar elkaar toe als het gaat om de herinneringen die nog op ons netvlies staan. We lazen de tekst van Ilse de Lange: ‘I
still cry' en zongen samen enkele toepasselijke liederen uit onze guitaarbundel en ook het lied ‘Afscheid nemen bestaat niet' van Marco Borsato kreeg een plek.
Een aangrijpende dienst waarbij ook wij in Marokko een lange periode van rouw en onzekerheid af kunnen ronden om zo verder te gaan met het verwerken van alles wat we meegemaakt hebben. Het fietsen
naar Burkina Faso blijkt voor de meesten van ons een goede therapie en ook een ‘drive' om het werk van Co af te werken.
Een tekst op de achterkant van de liturgie sprak ons heel erg aan als het gaat om Co:
'Je was niet beroemd,
niet bekend in de grote wereld.
Je was gewoon, leefde, werkte
en deed wat er gedaan moest worden.
Je drukte je stempel niet op de geschiedenis,
veranderde de loop der dingen niet,
want je was ze heel gewoon.
Maar voor ons was je niet zomaar gewoon;
je hoorde bij ons leven, drukte er je stempel op,
gaf er vorm aan, richting, houvast.
Voor ons was je groots,
belangrijk, uniek vol betekenis.
Bij ons maakte je naam.
Je was gewoon heel bijzonder.
Bedankt voor wie je was en hoe je was.
Bedankt voor jouw leven!'
Trudi, Ben, Joyce, Dielof, José, Herman, Rolf, Kees, Fred, Alice en Johan
Reacties
Reacties
Héél véél respect voor wat jullie doen, en HOE jullie het doen! Pukul Terus!
Vanaf een ander plekje op de aarde, ook in de Tropen, heb ik bijzonder veel respect voor wat jullie doen. De hitte, ze noemen het niet voor niets Tropenjaren, zal extra veel energie vragen. De omstandigheden zijn ook niet altijd even makkelijk, maar gelukkig zien jullie ook de mooie dingen. De rust , de sterrenhemel en het gevoel te hebben '"alleen op de wereld te zijn ""zijn speciaal en zal je altijd blijven herinneren.
Heel erg triest en aangrijpend het verhaal omtrent het overlijden van Co, bijzonder dat jullie besloten hebben door te gaan.
Ik hoop dat het doel wat jullie nastreven, behaald zal worden en dat je dit zal blijven herinneren als iets bijzonders.
Veel succes met alles, speciaal voor Dielof de Hartelijke groeten, Lida en Jaap
wat kunt u het allemaal prachtig verwoorden!! Dat is niet aan een ieder gegeven. Top. Met uw woorden kan een mens nare dingen een plek geven. Al is het verdriet er niet minder om. Voor een ieder een knuffel en voor Dielof een pakkerd.
Ik heb vele malen in het buitenland gefietst, vele kilometers voorbij zien trekken. Het verlies van Co Kerssens grijpt me aan, ik denk juist daarom. De Fietsers voor Burkina wens ik alle kracht toe om door te kunnen blijven gaan. Vergeet Co niet, maar vergeet ook het oorspronkelijke doel niet. Iedereen: sterkte.
Wat een prachtige herdenkingsdienst voor jullie vriend Co Kerssens! Verder verwoordt Ankie precies wat ook wij voelen.
Beste fietsmaatjes en begeleiders.
Nog steeds is het elke dag spannend om jullie verhalen te lezen.
Wat is het een andere wereld daar. Wat zijn we hier in West Europa toch verwend. Daar mogen we wel meer bij stilstaan. We vinden het zo gewoon dat we de kraan open draaien en er schoon en veilig drinkwater uikomt. Het is voor ons vanzelfsprekend dat we naar de supermarkt gaan en kunnen kiezen uit zoveel verschillende soorten brood en levensmiddelen. Naar de slager, die al hapklare brokken heeft gemaakt van het varken of de koe. Onze westerse kinderen associeren vaak vlees met de slager, maar niet met een dier.
Daar in Afrika gaat het in onze ogen erg primitief, maar naar mijn idee wordt er niet meer gebruikt dan nodig is. (als het al te krijgen is ). Er wordt elke dag gewerkt voor het voedsel voor die dag. En er wordt niets verspild. En dan te bedenken dat het hier zo'n honderd jaar geleden ook zo was. Zou die vooruitgang er ook inzitten voor Afrika? Hopelijk duurt dat geen honderd jaar. Als ze de juiste scholing krijgen kunnen ze zichzelf ook ontwikkelen.
Fietsen voor Burkina, jullie dus, helpen hen in de goede richting.
Maar, om op jullie tocht terug te komen. Jullie leven zal nooit meer hetzelfde worden. Jullie hebben al zoveel samen beleefd en zoveel nieuwe indrukken opgedaan. Dat blijft onuitwisbaar op je netvlies achter: De vreugde en het verdriet, de natuur, het verschil tussen Europa en Afrika, het zand, de droogte, de dorst en het ontbreken van de hygiëne en het opzij zetten van westerse gewoontes.
Back to basic is niet slecht voor ons. Dan waarderen we meer onze verworvenheden.
Goed dat jullie met elkaar een herdenking voor Co hebben gehad. Nu kunnen jullie verder. Niet alleen voor Co, maar juist voor jezelf. Je eigen doel, waarvoor je besloten hebt deze tocht te ondernemen. Voor iedereen zal dat anders zijn en iedereen beleeft het anders. Geef elkaar de ruimte en heb vertrouwen in elkaar dat het doel bereikt zal worden.
Allemaal heel veel kracht toegewenst en geniet van de ontspanning na de inspanning. Siem en Rieky.
wat een boel maken jullie toch mee ,
het blijft een genot om dit steeds te lezen .
we wensen jullie nog een hele goede trip en Ben en Herman doe voorzichtig daar in Mauritanië .
groetjes van ons alle vier
HAI JOSE.wAT BEN JE TOCH EEN TAAIE.hOE WAS DAT OOK ALWEER,IN DE BIJBEL STAAT DAT sAMSON ZIJN HAAR LIED KNIPPEN EN METEEN WAS ZIJN KRACHT WEG.MAAR BIJ JOU IS HET PRECIES ANDERSOM DENK.
jE HAAR ERAF EN LOEISTERK.iK HEB VERNOMEN DAT bART EN mARTHA OOK WEER GOED AANGEKOMEN ZIJN.HELEMAAL GEWELDIG.GENIET MAAR VAN ALLES.TOT OVER TWEE WEKEN.DE WAPPER GERIE.
Hai allemaal.
De email die ik 5 oktober geplaatst heb over samson met het afknippen van z,n haar was bedoeld voor Alice.
Foutje.Het gaat jullie goed. doeiiiiiii Gerie.
Lieve fietsvrienden Vandaag van Limmen over de afsluitdijk gefietst. Maar wat een verschil met Afrika. Hier was het grijs en de hele dag regen. Ik kan haast niet wachten om weer met jullie mee te fietsen. Gr. Addy
Hoi Kanjers,
Wat een kracht, wat een eenheid en wat een bewondering voor jullie allen.
De mooiste reis in jullie leven, vol avontuur, om nooit te vergeten en velen die in gedachten met jullie meereizen en genieten van jullie prachtige verslagen.
Dat jullie nog vele mooie momenten mogen hebben en tot over een week of 6.
José houd moed maar dat komt zeker goed.
Liefs van Janet Wester.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}