De lange N1
Op 5 oktober uit Tan Tan vertrokken voor een 1000 km lange rit over de N1 naar Nouadibou in Mauritanië. We fietsen door de westelijke Sahara. Vroeger was dit van Spanje en in de jaren 70 veel in
het nieuws door de bevrijdingsbeweging Polisario. Het gebied is vervolgens door Marokko geannexeerd. Het gebied is door geen land erkend als horend bij Marokko.
We rijden vlak langs de kust en soms wat verder het land in. Ik vind het langs de kust prachtig. Als je de oceaan niet ziet vinden sommigen het soms wat saai. De Sahara bestaat hier uit zand,
stenen en wat groene lage struiken. Het is vrij vlak. Toch zit er redelijk wat afwisseling in het landschap. Sporadisch kom je een kudde dromedarissen en of geiten tegen. Ook zijn er wat nieuwe zo
goed als lege dorpen. Dit ter stimulering van bewoning van het gebied door Marokkanen. Daarnaast zijn er een paar 'dorpjes' van vissershutjes met boten. Tenslotte van tijd tot tijd een
benzinestation goed voor een coca cola-stop.
Het is hier totaal niet heet. Het is een graad of 25, 's avonds is het zelfs koud. Je moet dan een vest aan. Komt natuurlijk omdat we vlak langs de oceaan rijden.
De weg is twee baans en er is relatief veel vrachtverkeer. Ook rijden er veel bussen, die een lange lijndienst (Marakesh en Casablanca Dakhla goed voor 1700 km) onderhouden, Al met al toch niet
vreselijk druk. Je kunt prima naast elkaar fietsen en het verkeer houdt goed rekening met je als fietser. Zeker als we een escorte van de politie hebben. Zij rijden hele dag mee en waken 's nachts.
Allemaal voor onze veiligheid zeggen ze. We weten niet goed wat we ervan moeten vinden. Het lijkt erg overdreven. Hele avond kijkende agenten op afstand is ook niet alles. Is het echt nodig is het
gevaarlijk hier? Wat is dan het gevaar criminaliteit of ontvoering zoals in Mauritanië.
Langs de kust na Tan Tan zijn veel 'nomaden' vissers. Mannen in hutten die met hengels in de oceaan vissen en vis te koop aanbieden lands de kant van de weg. Op een gegeven moment was er bij iedere
groep hutjes ook een nieuw betonnen gebouw. Bij navraag bleek dit gebouwtje van het leger om de kust te bewaken tegen Afrikaanse vluchtelingen die per boot over willen steken naar de Canarische
eilanden. De man die ons dit vertelde had een hutje, die van binnen bekleed was met stof met bloemenmotief. Een keuken annex voorportaaltje van 1 bij twee meter en zit-slaapkamer van 2 bij 2. We
mochten het bekijken, hij was er trots op, maar mochten het niet fotograferen. Hij was militair en visser.
Onderweg kom je van tijd tot tijd (toch wel om de 5 km) een vreselijk goor stinkende plek tegen. Hier lozen de koelwagens hun gesmolten ijs met vis vocht. Een vreselijk stinkend geheel.
Langs de weg staan verschillende markeringen, meestal stapels stenen met wat andere attributen; plastic tasje, autoband, lege kapotte jerrycan etc. Hier is dan een afslag, een zandpad dat leidt
naar een hut of ????? Tenslotte ligt er ook veel vuil langs de weg vooral lege plastic flessen en tasjes. Sommigen plastic flessen ( zeer regelmatig te vinden) zijn gevuld met geel vocht. Wij
vermoeden dat mensen in de auto of in de bus in de fles plassen om hem daarna naar buiten te smijten.
rolf hoekstra
Reacties
Reacties
Hallo fietsers, Ik kan me voorstellen dat deze lange weg niet de leukste weg is geweest . Des ondanks toch een positief verhaal, leuk om te lezen en het jezelf voor te stellen hoe het is en een beetje mee te leven. Het volgende stuk zal ook weer anders zijn
Allemaal de groeten van Marga
Persoonlijke groet aan Trudi.
Hoi Trudi, even een levensteken uit Alicante waar we jullie blijven volgen en de verhalen met veel plezier en belangstelling lezen. Velen van ons waaronder ikzelf dachten dat het in de Westelijke Sahara wel extra moeilijk voor jullie zou worden, maar vooralsnog lijken jullie het nog net zo naar de zin te hebben als tevoren. En met de bespiegelingen van Johan word je ook bij de kern van de tocht gehouden: het leggen van een verbinding tussen jullie leven in Nederland/Spanje en het leven in de niet-Westerse wereld zoals in de Westelijke Sahara en straks in Burkina Faso.
Ik hoop dat je inmiddels weer wat bent opgeknapt en met volle inzet aan de verzorging van de fietsers werken.
We kijken al uit naar je terugkomst. We hopen je te kunnen strikken voor een voordracht voor onze NCA hier. Het enige probleem zal dan zijn dat je genoeg stof zult hebben om 24 uur te blijven vertellen. Maar zoals het journaal het nieuws ook dagelijks condenseert tot een verhaal van 20 minuten zul je ook een dergelijke toer moeten uithalen.
Heel hartelijke groet, Meinaard
Hoi luitjes
We hebben net de bijkomende fietsers op het vliegtuig gezet naar Dakar en afscheid genomen.
Nou Gerie komt er aan hoor en de rest ook.Maak jullie borst maar nat want Gerie is zo'n KANJER. Jullie allemaal hoor. Heel veel succes.
Doe haar de groeten van haar allerbeste vriendin.
Hallo globetrotters,
Tjeetje, wat gaan jullie, ondanks de lichamelijke ongemakken, goed zeg. Heerlijk om jullie avonturen te lezen. En natuurlijk de reacties van degenen die jullie via de website volgen.
Het is nu, wat comfort betreft, wel behelpen, maar dat geeft ook weer een aparte dimensie aan zo'n tocht.
Je bent op elkaar aangewezen en ieder draagt zijn of haar steentje bij.
De foto waarop jullie 's avonds in de woestijn met je hoofdlamp op bij elkaar zitten, is kenmerkend voor de vindingrijkheid en geeft de sfeer goed weer. Er is geen lichtknopje om het grote licht aan te doen, maar samen maken jullie het licht. En de waterkraan open om een lange verfrissende douche te nemen? Nee, je leert heel zuinig om te gaan met dat kostelijke vocht.
De foto's laten ook goed zien dat de woestijn na elke zandstorm er weer anders uit zal zien. Wat 'n prachtige plaatjes van dat immense gebied. Een lust om naar te kijken. Wat zullen jullie je klein voelen op zo'n grote vlakte. Kilometers verlatenheid.
We weten dat er ergens in de oceaan een plek, zo groot als de provincie Utrecht is, waar afval-plastic drijft, maar als alle afval-plastic wat jullie tegenkomen op een hoop gegooid zou worden dan zijn het ook hoge bergen.
Misschien komt daar in de toekomst ook nog eens een Plastic Hero.
Martha, we hebben weer een lotusavond gehad. Deze keer competentie voor diverse letsels. Die lessen kan jij wel een keer missen he. Groetjes van de groep.
Je bent weer lekker op dreef he kanjer. Leuk verhaal.
Jullie krijgen nu aansluiting van de fietsers voor het laatste traject. Samen weer een fijne grote groep.
Er valt natuurlijk heel wat te bepraten.
Jullie kunnen als 'doorgezomerde' woestijnfietsers de nieuwkomers 'wegwijs' maken.
Geniet van het samen onderweg zijn en pas op elkaar.
Voor begeleiders en fietsers: GOOD LUCK.
Voor de Dakar-starters: Goede benen en laat je niet kennen. We zien nu al uit naar jullie dagverslagen.
In gedachten bij jullie. Siem en Rieky.
Wat die escortebegleiding betreft: misschien lijken ze wel op ons thuis; nieuwsgierig, bewonderend w.b. jullie inzet, jaloers op de ogenschijnlijke vrijheid van tijdsbesteding, bezorgd om jullie veiligheid, betrokken bij jullie reilen en zeilen? Zie het maar of we met z'n allen stukjes meefietsen. Alleen kost het jullie wat meer energie en ons wat meer inlevingsvermogen en vraagtekens over hoe wij bij kunnen dragen aan jullie doelstelling. Hulde voor inzet en proficiat voor al die bijzondere stukjes overdracht van jullie ervaringen. In warme verbondenheid vanuit een steeds killer wordend landje.
HOEWEL IK ME VOOR KAN STELLEN DAT JULLIE HET NIET ECHT LEUK VINDEN DAT JULLIE DOOR DE POLITIE BEGELEID EN BEWAAKT WORDEN (LIJKT WEL BIG BROTHER). IS HET MISSCHIEN TOCH WEL NODIG.
IK NEEM AAN DAT JULLIE ER AL EEN BEETJE AAN GEWENT ZIJN.
(HET KAN OOK ZIJN DAT ZE JULLIE GEWOON ONDER CONTROLE WILLEN HEBBEN EN BANG ZIJN DAT JULLIE RARE DINGEN GAAN DOEN.) AL HOEWEL HET ALLERRAARSTE WAT ZE VAN JULLIE KUNNEN VERWACHTEN IS DAT JULLIE PLOTSELING BEGINNEN TE ZINGEN IN HET NEDERLANDS. DAAR VERSTAAN ZE NATUURLIJK NIKS VAN.
GEWOON LEKKER DOOR FIETSEN EN NIET OP ZE LETTEN.
HET POLITIE BUREAU VAN STRO IS ERG GRAPPIG.
IK ZAL JULLIE VERTELLEN DAT WIJ VRIENDEN HEBBEN BIJ ONS IN SPANJE EN DEZE WONEN IN EEN HUIS GEMAAKT VAN STRO EN BEDEKT MET MODDER EN KLEI. ZE WONEN IN EEN KLEIN HUISJE MAAR ZIJN BEZIG MET EEN GROTERE WONING. DAAR BIJ KRIJGEN ZE HULP VAN VRIJWILLIGERS VAN OVER DE HELE WERELD. (EUROPA ETC) WIJ HEBBEN EEN KEER EEN KIJKJE GENOMEN HOE ZE DAT DOEN EN DAT IS ERG LEUK, EN LEERZAAM MAAR WEL VEEL WERK.
GROETJES AAN ALLEMAAL EN HOUD DE MOED ERIN.
Aan alle reizigers : heel veel geluk-plezier en moed in deze laatste maand. Geweldig om jullie te volgen. Trudy, van de week heb ik over jullie gedroomd!! gr. jan+nel
HALLO KANJERS , EIGENLIJK VEEL TE LAAT , MAAR HIER TOCH NOG EEN BEETJE ZADELVET UIT DEN HELDER .FANTASTISCH DAT JULLIE AL ZOVER GEKOMEN ZIJN , IK BEN VERRAST , WANT EIGENLIJK ZIT IK NOG STEEDS TE WACHTEN TOT DIELOF KOMT ZEGGEN DAT IE MORGEN GAAT VERTREKKEN . ALLES OK !
WE ZULLEN NU EEN BEETJE MEER OP JE GAAN LETTEN EN IK PROBEER WAT MEER KONTAKT TE HOUDEN , GROETEN VAN JE NEEFIE
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}