Rustdag in Dakhla

Reparaties laten uitvoeren
Zoals: Diverse onderdelen van het aggregaat laten lassen (eerder ook al eens een motorsteun laten lassen). Het aggregaat begon zoveel herrie maken dat het tijd was voor een inspectie, hierbij bleek dat de uitlaatdemper was gescheurd en de oorzaak daarvan was een gescheurde motorsteun.
Reparatie was via een tussenpersoon snel geregeld, ik hoefde zelf niet mee. Dat zou volgens de man de prijs alleen maar opdrijven. Nu heeft hij dat bedrag waarschijnlijk in eigen zak gestoken. Maar goed de prijs was laag. 's Avonds hebben Herman en Ben alles weer gemonteerd. Nu de machinist van het koffiezet apparaat (Ben) maar gevraagd het aggregaat zo min mogelijk te gebruiken.

Water bunkeren
Vanaf de start in Marokko hebben we op campings via een slang wat water ingenomen in onze voorraadtanks. Maar voor onze Sahara tocht wilden we met volle tanks van start. Geen campings meer dus we moesten op een andere manier aan water zien te komen. We moesten dus water kopen. De eerste keer was op een vrijdag en 'time for prayers' (dus niet voor water laden) maar voor wat extra Dirhams waren ze wel genegen een gebed over te slaan en kwam er toch nog een tankwagen met 1000 liter water voorrijden (kosten 200 dinar).
De keer daarna ging het water innemen nog wat moeizamer. Eerst al een discussie over de prijs: men vroeg nu 850 dinar. De tankwagen zou er om 12:30 uur zijn maar door de discussie over de prijs was het blijkbaar afgeblazen zonder dat ik het wist. Dus navragen en opnieuw een afspraak maken. Uiteindelijk arriveerde de tankauto om 16:00 uur. De hoge prijs kwam doordat we om drinkwater hadden gevraagd en daarom leverde men 1000 liter mineraalwater. Achteraf toch nog een koopje, we zouden het hier voor 4 dinar per fles kunnen verkopen. En voorlopig kunnen we ons dus ook wassen met mineraalwater. Om afkickverschijnselen bij de fietsers te voorkomen doseer ik evengoed voor de zekerheid maar wat Hadex aan het mineraalwater.

Gasflessen laten vullen.
Ik had al eerder pogingen ondernomen om de lege gasflessen om te ruilen. Dat ging als volgt: eerst een 'mooie' volle fles uitzoeken, want de gasflessen die je hier ziet, daar heb ik niet zoveel vertrouwen in. Het is onvoorstelbaar hoe ze eruit zien maar ook hoe ze er mee omgaan (gooien zonder afscherming van de gasafsluiters). Onze mooie fles (bijna met tranen in de ogen) aanbieden om te ruilen. Helaas niet mogelijk, ze willen alleen Marokkaanse gasflessen omwisselen. Ik was zo naief om te denken dat ze hun oude troep graag zouden verruilen voor onze blinkende Nederlandse gasflessen, maar dat lukt dus niet. Laten vullen scheen wel mogelijk te zijn in de provinciehoofdstad. Eerst maar naar het kantoor van de gasleverancier. Hier zat een dame aan een bureau. Maar het bleek na een lange discussie en de nodige smeekbeden van mijn zijde niet mogelijk om de flessen te laten vullen. Uiteindelijk maar wat winkeltjes afgegaan voor een Marokkaanse gasfles, de prijs varieerde van 900 tot 150 dirham, dus voor 150 dirham een volle gasfles aangeschaft. Volgens mij is de winkelier vergeten om het statiegeld voor de fles te berekenen. Ik heb een paar maal gevraagd of hij zich niet in de prijs had vergist maar dat was volgens hem niet het geval. Al die moeite dus voor slechts 150 dirham. Als ik dat van te voren had geweten!

Politiecontroles
Standaardprocedure is netjes groeten, handje schudden, blijven lachen, dom kijken (hier hoef ik weinig voor te doen), vragen beantwoorden, maar lang niet alles begrijpen (ik spreek alleen Engels), stap voor stap gegevens overhandigen zoals de namenlijst met paspoortnummers etc, soms een kopie van paspoort tonen ter identificatie. Na afloop weer netjes groeten, bedanken etc etc.
De laatste controle ging wat stroever, men begon al met het vragen naar mijn paspoort waarop ik mijn kopie toonde (hetgeen tot nu toe altijd goed werkte). Nu wilde men het origineel, plus ons standaard namenlijstje met de nodige gegevens. Uiteindelijk na de nodige discussie maar zonder het originele paspoort te tonen mochten we toch vertrekken.
Nadat ik de auto had gestart werden we toch weer tot stoppen gemaand. Het originele paspoort moest toch getoond worden. Nu is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan omdat de paspoorten in de kluis (ergens diep verstopt in de truck) worden bewaard. Dus de truck open paspoort uit de kluis weer naar het politie kantoortje.1 paspoort was uiteraard niet voldoende, dus de paspoorten van de overige begeleiders ook uit de kluis, vervolgens (u voelt het al aankomen) een discussie over het wel of niet tonen van de paspoorten van de fietsers (die ik overigens niet allemaal in de kluis heb) maar uiteindelijk, na de controle van de gegevens van de paspoorten van de begeleiders met de gegevens op de namenlijst, mochten we toch weer verder en de paspoorten van de fietsers mochten in de kluis blijven.

Praatjes met omstanders in de dorpen .
In ieder dorp dat we aandoen om boodschappen te doen komt er wel iemand op mij af die de reservefietsen die wij op het dak van de truck hebben van ons wil kopen. Als ze van mij de prijs horen (in Euro's) druipen ze vanzelf weer af.
Of mensen die vragen of we geen nieuwe band voor ze hebben, en als dat niet lukt of we misschien plakspullen hebben, of hun band willen lappen. Ik houd me dan meestal van de domme, we hebben een andere bandenmaat of dan moet je bij de fietsers zijn als die al weer aan de horizon verdwenen zijn.

Het verkeer
In de Sahara vaak de gehele dag een lange rechte tweebaansweg, indrukwekkend landschap maar weinig variatie.
Om de ongeveer 15 km grote GSM antennemasten, dus de gehele dag goed bereik (dit is tot nu toe in geheel Marokko het geval)
Steeds meer borden van overstekende kamelen, maar steeds minder kamelen te zien.
Ook zie je af en toe, ver van de bewoonde wereld midden in de woestijn langs de weg waarschuwingsborden voor radar snelheids controle. (niet erg geloofwaardig maar toch)
De weg is vaak relatief smal, je kan elkaar met 2 vrachtwagens maar net aan passeren en soms moet je de kant in. Hier geldt de wet van 'wie heeft de grootste'. De kleinste moet de kant in. Ik voel me heel groot in de DAF dus dat heeft me inmiddels wel een zij-spiegel gekost.(gelukkig hebben we een reservespiegel bij ons), de tegenligger voelde zich groter.

groet
Kees Zomerdijk