FietsenvoorBurkina.reismee.nl

Verdwenen verhaal van Jose

Een nagekomen verhaal van Jose.Het was in de truck blijven liggen, die pas dagen later vrijgegeven is door de douane. De foto's die bij dit verhaal horen zijn te vinden in de fotoserie 'Voorbij Dakhla'

Dessert 10 - Grens Marokko-Mauretanië 104 km zonnig 35C

Vanmorgen gaat om 5.20 uur de wekker. Omdat Fred pas om 6.00 uur brood kan halen bij het benzinestation 17 km verderop, zorgen we dat voor het ontbijt alle tentspullen opgeruimd zijn.
Gisteren bij het opzetten zag ik het al, wat een zand weer in mijn tentje. Dit keer geen rood, maar heel fijn wit zand. Dus vanochtend toch eerst maar alles een beetje uitgeveegd.

Om 6.15 uur kwam Fred met het nog warme brood aanrijden in de Nissan, terwijl wij allemaal klaar zaten om hierop aan te vallen. Er was nog wat stokbrood van gistermiddag over waar wij allemaal alvast aan waren begonnen. Alleen Rolf niet, want die weigert om net als zijn opa eerst de oude appeltjes op te eten als er ook verse zijn. Echter, na een kwartier was het brood afgekoeld en leek het toch wel brood van gisteren te zijn. Dus Rolf.....

Uiteindelijk rijden we om 7.15 uur met volle broodtrommel weer full speed over de N1.
We zien opnieuw de geul die in de berm gegraven is, voor het aanleggen van ondergrondse bekabeling? Deze geul loopt overal dwars doorheen, desnoods wordt hij dwars door een stuk rots geboord en dit beeld zien we al vele honderden kilometers lang. Wat dat betreft wordt duidelijk geprobeerd dit deel van Marokko mee ontwikkeld te krijgen.

We hebben opnieuw giga voor de wind, waardoor we bijna vliegen.
De afgelopen middag/avond hadden we geen bereik met onze mobieltjes. En als we na 17 km het mini-dorpje zien (met een grote zendmast), en ik toch net achteraan fiets, verzend ik met een fietssnelheid van 29 km per uur gelijk mijn klaargezette sms'je richting thuisfront. En ik krijg er ook gelijk één binnen van Jan. Zo gemakkelijk gaat het tegenwoordig op de fiets.

Volgens Herman is het een reis vol experimenten. Dit na het enthousiaste verhaal van Fred dat hij tegen de wind in kan plassen. Later op de dag wordt het nog even gedemonstreerd, maar dit beeld komt niet helemaal door de ballotage en is helaas dan ook niet op de gevoelige plaat vastgelegd.

Wat we wel zien vandaag, is dat we extra veel meerijders hebben. En wat daarbij extra opvalt: waarom gaan ze allemaal op de rug van Rolf zitten. Heeft dit te maken met het bewegen van die spiermassa, of zit het in die knalgele kleur van zijn fietsshirt? Of, nog een derde, zeer reële mogelijkheid, zal het komen door de speciale geur die aan dit wielrenshirt hangt?

Dan nog wat over de omgeving op deze laatste, echte dag door de dessert. Ook vandaag worden we weer verrast door een afwisselend landschap. Zo rijden we door een gebied met een zeer wijds uitzicht, met veel zand en af en toe wat groene polletjes. Een bocht verder krijgen we zomaar weer enkele klimmetjes te nemen met aan beide kanten veel rotsachtig gesteente in allerlei grillige vormen. Ook zien we heel veel op elkaar gestapelde stenen bergjes. Er wordt door ons druk gediscussieerd of dat een bepaalde betekenis heeft of dat het gewoon door voorbijgangers is gemaakt. Hoewel het er daar toch wel wat erg veel voor zijn. Maar het is een leuk gezicht, dat afsteekt tegen de strakblauwe lucht. Het is dan ook warm en voor het eerst hebben we wat last van de vliegen om ons heen. Iedereen is dan ook druk aan het zwaaien, en naar de passerende, toeterende auto's en nu dus ook naar de vliegen. Doordat er veel los zand ligt naast beide wegkanten, worden we wel af en toe gezandstraald en we zitten dan ook na het insmeren met zonnecreme al snel onder het zand. Nou ja, we rijden tenslotte dan ook door de woestijn.

Na 104 km komen we om 13.30 uur bij de grens Westelijke Sahara- Niemandsland. En in plaats van een laatste overrnachting in de dessert, overnachten we in een soort hotelletje, wat ik in eerste instantie wel jammer vind, omdat ik mij verheugd had op nog 1 nacht in de woestijn. We hadden vier kamers voor 8 personen en de rest op een matje op de grond. Maakt niet uit, het is in elk geval veilig. Want onderweg hebben we wel diverse keren een bord in de berm gezien dat ons wijst op het gevaar van landmijnen. Nou, dan is zo'n hotelletje wel zo veilig.

's Avonds zet Ben de Nissan alvast in de rij voor de grens naar Mauretanië, die morgenochtend pas om 9.00 uur opengaat. En dan gaan we na vier mooie, indrukwekkende fietsweken Marokko verlaten en ik neem met enige weemoed afscheid van de mooie beelden van de woestijn. Maar we gaan nu het avontuur van het echte West-Afrika tegemoet.

José.

PS Ik kan het niet laten om toch wat cijfers tot nu toe te geven:

  • Totaal gereden afstand: 5.912 km
  • Totaal aantal uur op de fiets: 286 uur
  • Totaal gemiddelde snelheid: 20,7 km/uur
  • Totaal aantal lekke banden: 8 stuks.

Reacties

Reacties

Jan P.

Beste fietsers en crew, hey José,
Waar is die tijd gebleven dat jij als enige in het gezin nog een "koelkast" gebruikte, die nooit aanstond? In vind het prima dat je nu zo gemakkelijk smsjes verstuurd, houden we contact. Jullie landen vlaggetjes verzameling groeit rustig door, hou vol. Ik lees dat je als het zo uitkomt de hele dag op kop rijdt, we zijn trots op je. Veel groeten aan iedereen.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!