Zaterdag 13 november

Grote tassen kleine tasjes.

Tocht over 100 km. van Bobo-Dioulasso tot Bondouguy.

s' Morgens vroeg op om de eerste van 3 etappe's richting Toba te gaan. We hadden een warm afscheid van de familie van Adama en reden in onze Burkina-shirts de stad Bobo-Dioulasso uit in noordelijke richtingen. Voor ons is het eerste wat we al rijdend constateren: De conditie van het asfalt. Mooi, geen gaten, snel, goede bermafwerking. We kunnen in konvooi rijden. De temperatuur is 's morgens nog heerlijk koel en ons tempo is zeer gematigd. Er blijft nu lucht over om te blijven kletsen, zwetsen of zingen. Dat laatste word uit volle borst gedaan en soms meerstemmig. De gesprekken kunnen in de eentonigheid van de ene rechte weg vreemde wendingen krijgen. Alice heeft haar blauwe fietstas rechts hangen, mijn gele tas hangt links. Ik fiets rechts van haar en ja...onze tassen maken regelmatig contact. Tsja, wat nu: kleine tasjes, blauw met geel, 4 kleine tasjes. 1 geel en 1 blauw, 2 gestreept. Wat wordt in dit geval de dominante kleur? Ach, en wanneer hebben we dan die kleine tasjes, voor de Kerst? Een dwaze conversatie die de wetten van Mendel even laat passeren.

Na 50 km.houden we een wat langere drink/eetstop vlak bij een riviertje. Een kudde koeien badend in en langs het water levert prachtige plaatjes op. Langs de stroom staan groepen palmen en een vrouw staat in de stroom haar was te doen. Een brede strook aarde bij de rivier zuigt water op en tientallen vlinders in allerlei kleuren, zuigen mineralen op uit deze natte leem. We liggen of zitten onder grote mangobomen en doen ons tegoed aan ons brood, fruit en de door Adama gesneden meloenstukken. We genieten van de mooie omgeving, de heerlijke temperatuur,rond 35 graden en de ontspanning van het rustige fietsen. Geen lange dagmarsen meer. Ons eindpunt komt in zicht.

Bij km.paal 300 naar Ouigouya hebben we nog een korte fotostop gemaakt. Onder het fietsen passeren ons veel busjes vol mensen en enorme massa's bagage op het dak, vaak geiten en schapen. Die hangen, liggen of staan op het dak. Wij gillen dan: Nee, we worden nu vegetariers.

Bij ons volgende cola-stop zagen we hoe een geit werd geslacht, zo langs de weg. Ook hiervan is in de fotoreportage verslag gedaan.

Nog steeds genieten we van elke dag dat we samen op weg zijn. Onze Burkina-shirts worden overal vol bewondering bekeken. We herkennen die blik: die van de collector-items. Bij de laatste cola-stop ging een man in een kanten kleed voor ons op de knieen. Het werd wel even hilarisch, toen hij zei Adama te heten. Lachtend reden we weer verder en laat de truck nu toch 4 km. verder al een mooie kampplek hebben gevonden.

Nu tentje opzetten, douchen, gezellig eten, natafelen en lekker slapen.

Ik denk af en toe toch wel eens aan hoe het straks moet in Nederland. Wennen aan de winterkou, dikke kleren aan! Niet meer buiten leven!! Nee, we richten onze gedachten maar weer gauw op onze reisdoelen en gaan hier intens van genieten.

Addy