Donderdag 18 november 2010

Een beetje afscheid en het schoolproject in zicht. 55 km.

Afgelopen nacht was voor de meeste van ons de laatste nacht in het tentje in de vrije natuur. Best wel even slikken voor een aantal en zeker voor de begeleiding. Gisteravond genoten we van het laatste Trudi-maaltje: Het leek wel een 5 gangen diner, alles moest op!

Vandaag is Joyce jarig (zij is 20 jaar geworden) en ze werd toegezongen met slingers en een bloemenkrans. Vandaag staan ook een aantal bezoeken aan projecten van DSF (devoloppement sans frontiere) en St.Wol op het programma. Maar eerst nog inpakken en 35 km. fietsen. We fietsen weer door een wisselend landschap van grote kale vlaktes en door schitterende authentieke dorpjes waar de tijd lijkt stil te staan. Mensen begroeten ons vriendelijk en vooral de kinderen zijn vaak erg enthousiast en roepen ons toe met boe-ba, boe-ba. Het wegdek is van zand / gravel en heel veel kuilen ofwel de echte Afrikaanse piste. De techniek om hier te kunnen fietsen moet je je echt eigen maken. Sommige van ons zijn al zeer ver gevorderd, bij anderen lukt het steeds beter. De echte mountainbiker kan hier zijn hart ophalen.

*Glibberen door het losse zand: zoals Trudi Meijer haar moeder vroeger al zei als het gesneeuwd had; 'gewoon doortrappen meid en niet gaan remmen'. Je stuurtechniek is hier ook belangrijk en volgens Joyce beheers ik die nog niet zo goed en gaat ze ook niet achter mij rijden.

* Slalomtechniek: Ontwijken van kuilen, stekelbosjes of toch hard zand opzoeken. Afstand houden van elkaar is belangrijk.

* Wasbordgedeeltes : moet je nu meer op je stuur hangen of het juist losjes in de hand houden????

Afijn, het is in ieder geval volledige concentratie geboden en voldoende afstand houden en zeker als een auto of motor je inhaalt en je door de stofwolk bijna niets meer ziet.

Als voorbeeld nemen wij maar de gammele fiets van onze Afrikaanse medemens die zwaar beladen overal doorheen kruist.

Na ongeveer 35 km. naderen wij het dorp Touguré-Mossi.

We worden onthaald door enthousiaste bewoners van het dorp en een luid toeterende motor en mensen op paarden gaan ons voor. Een geweldige muziekgroep staat ons op te wachten en het hele dorp is uitgelopen.

Vlak voor het dorp ontmoeten we Yvonne Zomerdijk van St.Wol met Salif van DSF.

Samen zijn ze al ruim 15 jaar bezig in Burkina met ontwikkelingswerk en hebben al verschillende projecten gerealiseerd. Zoals een kraamkliniek, kleuterklasje en een schapenproject:dat inhoudt dat je een schaap adopteert aan een familie die deze onderhoudt en met de opbrengst kan een kind naar school gaan. Dit is een donatie van € 50,-- per jaar.

Ook Gerie is weer van de partij en zijn blij haar weer gezond en vrolijk terug te zien.

Al swingend worden we naar het officiële gedeelte geleid. We worden voorgesteld aan eenaantal belangrijke personen uit het dorp. Adama zorgt weer voor de vertaling. Als afsluiting zingen wij het lied: Op de pedalen en op naar het volgende dorp, dat ongeveer 20 km. verder ligt: Tangaye.

Hier werden we tegemoet gefietst door heel veel vrouwen waar we de ronde van Tangaye mee zouden gaan fietsen. Voor de vrouwen zelf was het een wedstrijd, voor ons een rondje door het dorp. Ook hier weer een feestelijk onthaal met muziekgroepen en Afrikaanse dansen.

Daarna nog 2 km. op de fiets waar wederom een hartelijk ontvangst was op het gastenverblijf van Salif. Een aantal van ons zette hun tentje op en de rest kon overnachten op de grond in het woonverblijf. Bart en Yvonne werden op z'n Afrikaans geëerd: i.p.v. bloemen wordt je in Afrika bedankt door een levend schaap of een kip. De bedoeling is dat ze binnen afzienbare tijd worden geconsumeerd. De avond wordt afgesloten met veel dansende muziekgroepen waar we tot in de kleine uurtjes van kunnen genieten. Het doel van onze monstertocht komt steeds naderbij.

Groeten Marjan