Wat zullen we veel gaan missen!

Opstaan bij daglicht is een genot. Alles kunnen zien, geen gezoek. Natuurlijk weet je meteen wat je aan moet. Geen gezoek in de garderobe. Nee: fietsbroek en sponsorshirt. Ons uniform van de laatste maanden. Gisteravond mijn shirtje door een sopje gehaald, want het werd wel een heel rood bestoft, vlekkerig, smoezelig uitziend tenue geworden. De afgelopen dagen rondgereden over onverharde wegen en veel stof, stof, stof. 's Morgens vroeg, bij het aanraken van je fiets, zijn je handen al weer vuil. Na het banden controleren op doorns zijn ze zwart en tegen de tijd dat de bagage is opgeruimd, heb je rouwranden al weer dik onder je nagels. Wat zullen we dit missen!

We hebben onze laatste nacht in de tent geslapen. Veilig binnen de muren van Salifs court. De laatste nacht ingeslagen op het trommelgeroffel en gezang van de dansgroepen. Onze vertrouwde truck: de laatste keer de keuken eruit, water koken, ontbijtje nemen, brooddoosjes vullen en bidons vol tappen. Na het opruimen van ons kamp hebben we Trudi R even stevig geknuffeld. Na 3 maanden was ook dit avontuur over. Trudi had het koken samen met Joyce en Ben toch maar even gedaan. De fietsers goed gevoed. Ze hebben een missie volbracht. Zelfs als ik dit zo opschrijf, begint langzaam aan het besef door te dringen, dat we voor de poort van ons einddoel staan.

We vertrekken voor de laatste 10 kilometer op de fiets naar Ouahigouya. Om 9 uur hebben we een audiëntie bij de koning van Yatenga. Wat verwacht je dan? We gaan de poort van de residentie door en in de ontvangstzaal staan zo'n 50 stoelen in gelid. We werden verzocht te gaan zitten, in afwachting van de komst van de koning. Voor ons staat op een verhoging een grote stoel met vergulde leuningen: de troon. Erachter ligt op de grond, heel oneerbiedig, een groene stof hoes op de grond. We waren eerst druk en luidruchtig, wat lacherig in de weer, maar naarmate de minuten verstrekken, werd het stiller. Toen trad de koning binnen. Dit koningsgeslacht dateert al uit de 13^e eeuw. Uit de familie wordt bij overlijden van de monarch een nieuwe koning gekozen. Dit kan een broer, zoon of neef zijn. Je bent dan koning voor de rest van je leven. De koning verbaasde zich over de enorme inspanning die onze groep gepresteerd had om die 8500 km te fietsen en veel bewondering had hij voor ons vrouwen in de groep!!!!!! Geweldige man die ons zo op waarde inschat!!!!! Sorry mannen!!!! Even genieten.

Adema vertaalde het gesprek met de koning vanuit het Moore in het Nederlands en visa versa. Zijn opwinding over dit bezoek was groot. Met de koning in gesprek, handen schudden. Die hand moet hij maar even niet wassen.

Na dit bezoek reden we naar de grote weg. O, heerlijk glad asfalt. Naar de grote welkomsboog met Bien arrivé en Ouhigouya. wij stelden ons met onze fietsen op onder de boog en er werden met heel wat toestellen foto's gemaakt. Daarna reden we door naar het Zoodo complex, ons werkelijke einddoel.

4 jaar geleden was de eerste steen van de muur rondom dit complex gelegd en nu staan er de basisschool, middelbare school en beroepsonderwijs. Na een welkomstwoord van de directeur werden we naar de lokalen gebracht. Veel kinderen zongen ons toe. Wij zongen dan voor hun weer ons lied Op de pedalen. In de hogere klassen konden de leerlingen vragen stellen. Iedereen was stom verbaasd dat zoveel 'oudere' mensen zo'n tocht hadden gemaakt. Enige vroegen om financieel geadopteerd te worden en zo steun voor hun studie te krijgen.

De nieuwe vleugel van het complex stond al voor de openingsceremonie klaar. Dat wordt morgen in een verslag opgenomen.

Weer terug in het hotel hadden we maar weinig rust. De truck moest uitgepakt. Onze persoonlijke spullen naar kamers gesjord en dan hup op de fiets. Toch nog even snel een ommeletje ervoor eten.

16:00 aantreden voor een wielerronde met de jeugd kampioenen van de Tour de Faso. 5x5 km. Het was een leuke happening. Na 2 rondes hielden de deelnemende vrouwen het voor gezien. De mannen gingen stoer door. Het volledige traject werd door 4 van ons uitgereden. Wij stonden joelend langs de kant. Als bijzondere gasten bij deze wielerronde mochten wij de prijzen uitreiken.

Eenmaal terug in het hotel met de mooie naam l'Amitie spraken we af gezamenlijk in een restaurant vlak bij het hotel te gaan eten. Er zijn die avond heel wat parelhoenders opgepeuzeld en veel zoete aardappelen gingen vlot op. Alles weggespoeld met biertjes en de laatste flessen wijn uit onze voorraad. We waren blij, tevreden en wat weemoedig. Over twee dagen gaan we ons opsplitsen. Sommige gaan nog wat van het land zien en 9 personen vliegen maandagavond terug.

Wat een dag vol indrukken. De warme deken, zoals Afrika om ons hangt, vol hartelijkheid van zoveel mensen, dat zullen we missen. De geuren van houtvuurtjes, geroosterd vlees, kruiden, vers gebakken brood, zullen we missen. De vertrouwde gezichten van onze reismaatjes zullen we missen. Maar niets van deze maanden, weken en dagen zullen we vergeten. Dit was uniek!!!!!

Addy