Lange afstanden

Zo. 29 aug. 2010. St.Maute - Nanteuil en Vallee.
160 km gem. ong. 21 km/u.

Om ongeveer 5.45.u. wekt Kees Smit me, dit hebben we afgesproken omdat ik m'n gehoorapparaat 's nachts uit heb. En overdag niet in. Weer staat ons een dag van 160 km. te wachten. Het was koud vannacht. De tent was dus 'nat'. Opruimen van de eigen spullen. Alles naar de truck dragen. Ontbijten en lunch klaarmaken. Het dagelijkse ritueel. Voldaan van het ontbijt vertrekken we rond 08.00 u. Het is nog steeds fris. Dus ook Herman heeft dit keer z'n shirt met lange mouwen aan. Het weer is prachtig. Na eerst een half uur 'rustig' aan, gaat het met een schepje er op. Het is echt zondag. De plaatsjes waar we door heen komen slapen nog. Alleen halen we wat groepjes fietsers in, of kwamen ze nou ons achterop?
Wanneer wat stijgen, valt de groep iets uiteen. Ook Addy wil blijven trainen voor de echte bergen, dus malen met die hap. In de plaats Chattelerault is reuring en gebruiken we de koffie. Even later spot Rolf een backpiper in middeleeuwse klederdracht. Deze blijkt bij een hele groep me-ers te horen.
Wij vervolgen onze tocht langs de rivier.
Tussen de middag lunchen we in Poitiers, langs de rivier. Daarna lopen we nog even de stad in om de Petrus-kathedraal te bekijken, waarover Johan ons het een en ander kan vertellen. Als we weer vertrekken stroopt Siem zijn fietsbroekpijpen op. Wat gaat dit beloven? Of wist hij dat Ria tijdens de thee-pauze zou optreden?
Richting het eind van de rit probeert Addy uit de groep te ontsnappen, alleen Cees is in staat haar terug te pakken. Om rond 18.00 u. bereiken we de camping, na een heerlijke fietsdag!
Hier heten de mensen van de begeleiding ons alweer welkom.
Eerst drinken we wat en niet veel later vallen we aan op een heerlijke rijst/bonen-schotel met een verrukkelijke fruitsalade. Iedereen moe en voldaan.

Groet
Dielof

Grote pech

Officieel bericht uit de groep: Op zaterdag 28 augustus is op de weg tussen Tours en Ste Maure de Nissan van de weg geraakt. Kees Zomerdijk en Joyce Stijger, die in de Nissan zaten, zijn voor de zekerheid in het ziekenhuis onderzocht en hebben zich na afloop weer bij de groep gevoegd. De gehele groep heeft gezamenlijk besloten om de volgende dag de tocht voort te zetten en vervangend vervoer te regelen.

Het dagverslag van Addy: Zaterdag 28 aug 2010
Het verslag van Johan eindigde met: En god zag dat het het goed was. Dat ontlokte mij spontaan de kreet O god, nu moet ik hierna schrijven, laat ik het klein houden.
Dicht om me heen de wereld van mijn tent. 's Avonds, als we langzaam na de koffie naar onze tenten vertrekken, hoor je de steeds bekender geluiden, vooral de ritsen. De een heeft hard klikkende ritsen, die met een snel gebaar en een zwiepend geluid open gaan. Het soms tanden poetsen buiten gorgelen, spugen. Wat dacht je van de luchtbedden links, rechts kraken-piepen-schuren-schuiven, een orkest van zachte geluiden. Dan het geritsel van plastic tasjes zoeken in de bagage, waar heb ik dit nu weer gestopt, ik ben mijn shampoo kwijt of waar is mijn billen crème. Het wordt snel donker dus met de koplampen op roeren in de bagage. De chaos wordt elke dag groter en alles gaat van zijn plaats. Ik wil wel eens weten, wie er op dit moment gelukkig is met de orde in zijn tas. Dan gaan een voor een de lampjes uit. Rust, stilte ... nou ...nou! Ik hoor snurken links achter. Iemand praat hard op in zijn slaap het lijkt de stem van Ben.
Als de eerste zonnestralen nog niet eens verstreken zijn, is het al een drukte van belang.
Het kamp is wakker. Inhoud van de tent opruimen, douchen, ontbijten, truck inpakken en fietsen klaarmaken. Rolf is de route kapitein. We reden 148 kilometer met een gemiddelde van 20,2 km/uur. We bezochten de stad Tours, staken de Loire over en hadden even stil gestaan bij het moment dat we 1000 kilometer gereden hadden.
Het weer was goed, je zou het een topdag moeten noemen. Maar ‘s middags bereikte ons (fietsers) het bericht dat de Nissan van de weg geraakt was en Joyce en Kees voor een check naar het ziekenhuis gebracht waren. Wat een pech en schrik! Gelukkig waren ze ‘s avonds per taxi weer bij ons op de camping terug. We hadden heel erg met ze te doen. Zelf was ik nog ongelukkig met het wegdek in aanraking gekomen. Schaafje hier en daar, maar dat is iets wat wel vaker bij fietsers voor komt.
Na deze dag vol hoogte- en dieptepunten gingen de geluiden weer hun orkest spelen. Rits, piep, krrrr, windjes of luchtbedden. Lampjes doven. We slapen moeilijk in, maar toch gaan we de volgende ochtend gezond weer op en fietsen verder. En de begeleiders huren een tweede auto.
Groeten Addy

De zevende dag

Cloyes sur-le-Loir
Vrijdag 27 Augustus 2010

'Zes keer werd het avond en werd het ochtend. En God zag dat het goed was'. Deze bekende zinnen uit de Bijbel zijn helemaal van toepassing als het gaat om de afgelopen zes dagen. We hebben er - wegrijdend van thuis - meer dan 850 kilometer opzitten. Het is de zevende dag. Tijd voor rust. Tijd om te genieten en tijd voor elkaar, jezelf en alles wat de schepping en omgeving ons voorschotelt. Even geen fietsen, eten, tent opzetten, slapen en weer fietsen. Er hoeft even niets. Heerlijk. Beseffen dat we deze komende maanden niet leven voor het fietsen, maar fietsen voor het ‘leven'.
Deze dag staat de was en het gevecht alles op tijd droog te krijgen centraal. Alle verzamelde wasgoed wordt op een grote hoop gegooid. De hele dag door is er een druk wandelverkeer tussen de wasplaats van de camping; de centrifuge bij de truck; de waslijnen op de camping en de tafel waar het droge goed door ons allen als koopjesjagers weggeplukt wordt. Het is een pracht gezicht, ook al die waslijnen met kleurrijke fietsshirts en broeken die het tentenveld opsieren. We doen niet al te veel moeite het wasgoed van de lijnen te halen als de wind weer opzet en er weer een bui overdrijft die zijn lading boven ons uit gaat storten. De afgelopen fietsdagen was het droog gebleven, maar op deze rustdag zijn de weersomstandigheden wisselend. Als het gaat om het weer, horen we van Kees Zomerdijk dat het in Nederland de afgelopen week hondenweer is geweest. Kees leest ons elke dag de berichten voor die op het weblog verschijnen. Dus we blijven met thuis verbonden.
Het vooruitzicht op een rustdag had de avond daarvoor al gezorgd voor een uitgelaten en gezellige sfeer. Het is ons ook duidelijk dat er veel meer zangtalent in de groep aanwezig is dan we dachten. In de ochtend mochten we uitslapen, maar rond half negen zaten de meesten van ons al aan het ontbijt. Door de dag heen worden praktische klusjes afgewerkt en de fietsen met hulp van Co, Sjaak en Dielof nagekeken. Steentjes worden uit de banden verwijderd; remblokjes gecontroleerd en kettingen gesmeerd. Ook was er tijdens de koffie nog even een moment van algemene aandacht toen Bart ons bijpraatte over de situatie in Afrika. Vanuit de thuisbasis heeft Wiljo Meester contact met ons en blijven we op de hoogte.
Een echte rommeldag waar alles er op z'n elf-en-dertigst aan toe gaat. Je ziet mensen puzzelen, lezen, verveeld rondlopen, muziek luisteren, dagboeken bijwerken of typen achter de laptop. Sommigen gaan 's middags op de fiets nog even terug naar Chateaudun; anderen wandelen naar het dorp en weer anderen blijven op de camping.
Ja, het is een echte zevende dag. Ook de begeleiding (Trudi, Joyce, Ben en Kees) hebben een rustdag. Vandaag gaan we uit eten en hoeft er niet gereisd, ingekocht en gekookt te worden. Ook gaan we afspraken maken hoe de reis voor het begeleidingsteam niet alleen plezierig is, maar ook blijft.
Het werd avond en het werd ochtend: de zevende dag. En God zag dat het heel goed was.

Johan Olling

Gesponsorde zaken

26 aug. 140 km gemiddeld 18,7 5 over half 8 gestart

Midden in de nacht wakker worden door de roep van een bosuil, prachtig. Maar daarvoor door de mede campingbewoners naast ons. Bart heeft even gevraag of ze stil konden zijn, om ongeveer 1 uur. De oordopjes ingedaan, gesponsord door mijn zwager, en weer verder slapen.
‘s Morgens had niet iedereen een goede nachtrust gehad. Sjaak vroeg of ik ook oordopjes voor hem had. Natuurlijk Sjaak.
Johan las na het ontbijt een toepasselijk verhaal voor van het gebied waar we doorheen fietsen. Brood mee voor onderweg, waar de meeste de gesponsorde Beemsterkaas op hadden zitten.
Gestart met een rustig tempo wat later werd op gevoerd.
We hebben een mooie pauze gehad door de kathedraal in Chartes te bezichtigen, magnifiek.
Na de voortreffelijke lunch draaide Johan zijn fiets om weg te rijden maar dat ging niet. Hij dacht dat er iets was met zijn ketting, maar hij had vergeten zijn sleutel in het slot te steken.
Tegenover deze plek woonde een vriendelijke man die diverse bidons vulde en waar Addy en ik naar de wc mochten. Hij wilde weten hoeveel vrouwen er meefietsen. Hij keek volbewondering en heeft diverse foto's genomen.
Tijdens onze laatste stop hebben we het er nog over gehad hoe we de begeleiding konden ontlasten.
Wij als fietsers , truck en de Nissan hebben veel bekijks. Onderweg blijven mensen spontaan staan en moedigen ons aan. Want ja, met die flitsende pakken aan, gesponsord door Kroone Liefting, Jamiepro, Keurslagerij Snel en tuincreaties Jack Zoon, vallen we echt op.
En elke nacht naast iemand anders slapen is wel heel bijzonder.

Martha

Aangekomen in Cloyes-sur-le-Loir

Alles verloopt voorspoedig, af en toe een fietser aan boord met fysieke problemen. Morgen hebben ze een rustdag we zitten nu in Cloyes-sur-le-Loir, op camping Parc des Loisirs. Wij rennen de benen uit ons lijf dus weinigtijd over om berichten te verzenden. Ik zal toch proberen om hier iedere dag tijd voor vrij te maken.

Kees

Voorspel en hoogtepunt

Woensdag 25 augustus, 162 km
Weer: 18 graden bewolkt

Vanmorgen vroeg opgestaan en in de tent de fietsbroek aangetrokken. Wat heeft dat ding toch veel ingangen. Toen de hele broek paste, was ik vergeten de sudoko in te vullen, dus weer die zooi uit en flink wat ingeslagen en het broodje gesmeerd.

Het weer ziet er goed uit ,dus op de pedalen. Maar wat me erg tegen viel van Martha wasdat ze er met de helm van Addyvandoor wilde gaan. Dat zou je van haar toch niet verwachten hé.
Maar Martha je kan het weer goedmaken met een snoeprondje.

Zo rond de 40 km de eerste echte stop in de plaats Fresmel. Ik kijk erg uit naar de thee, maar nog meer naar de stop. Persoonlijk vond ik het een zware rit. Wat hebben die klimmen toch een lang voorspel zeg, maar wat heerlijk als je hoogste punt hebt bereikt.
Het weer bleef goed op een paar spatjes na.

En wat is het heerlijk als de truck weer in zicht komt.
En dan de camping, ik kan echt naar het heerlijke eten verlangen. Onbetaalbaar!!
We kunnen dan ook niet de rekening betalen, dus moeten we de afwas doen.
Maar wat prijs ik mijn gelukkig, dat ik het nog kan en wil doen voordat de grote slaap komt.
Mijn vrouw zei 'luisteren naar je lichaam, hoor', maar dat zou niet opschieten.
Dan lag ik nu nog vlak. Ik kijk uit naar de rustdag!
Siem

Vanuit begeleiderperspectief

Als je de verslagen van de fietsers leest, dan lijkt alles van een leien dakje te gaan. Als begeleiders ervaren we dat het in de praktijk toch anders loopt dan verwacht.

Daarom even een kleine terugblik over de afgelopen dagen van zaken die zomaar anders kunnen gaan.

Communicatie:

Bij het vertrek uit Limmen, na het ererondje door het dorp, was ik aan het eind van de Kerkweg (dus amper 200 meter onderweg) de truck al kwijt. De terreinwagen maar even langs de weg geparkeerd, na 5 minuten nog steeds geen truck. Geen probleem want voor onze monstertocht zijn we uiteraard rijkelijk voorzien van communicatie apparatuur, dus even de truck oproepen via de portofoon. Helaas geen enkele reactie. Vervolgens contact met Ben gezocht via de GSM, maar ik kreeg de voicemail. Dus maar weer terug naar het startpunt bij de kerk. Hier aangekomen bleek de truck net weer vertrokken. De oorzaak van het oponthoud was dat we een reservefiets waren vergeten op te laden.

Voorbij Uitgeest had ik weer aansluiting met de truck. Even een primitieve vorm van communicatie toepassen (gebarentaal en zwaaien met de portofoon) en jawel de boodschap kwam over. Echter nog steeds geen contact via de portofoon. Aangekomen bij het pontje in Velsen bleek de portofoon van de truck nog uit te staan. Even een korte instructie en het was weer geregeld. Aan Ben verteld dat ik hem via zijn GSM niet kon bereiken. Bleek Ben geen GSM mee te hebben! Maar wie kwamen daar 's avonds na het eten op de camping in Lage Zwaluwe tot onze grote verrassing aan: de broer van Ben samen met Wils en de GSM. Ben had mij niet verteld dat hij hem vergeten was, alleen heb ik zelf dus geen GSM bij me!

Camping Lage Zwaluwe, de eerste overnachting

Bij aankomst werden we ontvangen door de schoonzoon van de beheerder, hij had een mooie plek voor ons maar daar stond wel een caravan. Dit was geen probleem want de eigenaar was er toch nooit in het weekend.

Dus wij de truck op een afstand van 3 meter parallel aan de caravan geparkeerd zodat de fietsers nog net voldoende ruimte hadden om hun bagage uit de truck te kunnen halen. Nadat we ons complete kamp hadden opgeslagen arriveerde de buurman. Hij was uiteraard niet blij met ons kamp, hij kwam tenslotte voor zijn rust en nu had hij een campement met 18 man/vrouw pal voor zijn caravan.

Tijdens het bereiden van de maaltijd joeg onze kok Trudi nog een poes weg die rond onze etenswaren rondhing. Dit bleek de poes van de buurman en hierdoor ontstond er nog een flinke woordenwisseling.

De volgende ochtend voor het vertrek heb ik nog een praatje met de buurman gemaakt en excuses aangeboden voor de overlast.

Na het starten van de truck werden de remmen niet vrijgegeven. We hadden onvoldoende luchtdruk. (Ben had wat luchtbedden opgeblazen). Hierdoor stonden we met de truck nog 5 minuten lucht te pompen en dit met onze dikke uitlaat recht voor de geopende caravandeur van de buurman. Ik zat op hete kolen en het kon mij niet snel genoeg gaan, want ik verwachte elk moment weer een boze buurman. Trudi zat er, na de woordenwisseling van de dag ervoor, iets anders in en zei: ‘Geef maar een flinke dot gas!' De buurman heb ik gelukkig niet uit de caravan zien komen. Ik hoop maar dat hij niet bedwelmd is geraakt door de volle laag uitlaatgassen in zijn caravan.

Slaapplaatsen of voorraadkast?

We hebben voor noodgevallen twee slaapplaatsen in de truck. Nu had ik voor mezelf bedacht dat ik als chauffeur/begeleider (ivm alle waardevolle spullen in de truck) wel achter in de truck kon slapen. Maar nadat alles was ingeladen was de truck tot de nok toe vol, inclusief de slaapplaatsen.

De fietsers hadden zich met hun persoonlijke bagage keurig aan het toegewezen volume gehouden. Hoe kwamen we dan aan die grote hoeveelheid? Het is eigenlijk teveel om op te noemen: De EHBO groep heeft heel veel nuttige spullen mee, waar onder een grote hoeveelheid luiers voor het geval dat men aan de diarree raakt. Trudi M. heeft ruim 30 kilo Beemsterkaas voor onderweg gesponsord gekregen. Dat is al een hele kast vol. Gelukkig is het vacuüm verpakt. Martha heeft voor de fietsers dozen vol met Gatorade sportdrank gesponsord gekregen. Verder hebben we van Joop Koppes een enorme doos met 320 eieren meegekregen. En zo kan ik nog wel even doorgaan, we moeten dus nog flink eten voordat er slaapruimte achter in de truck beschikbaar komt.

Camping Saméon, 3e overnachting:

Hier aangekomen bleek dat bij het boeken was aangegeven dat we met 2 auto's zouden komen (bij het boeken iets verzwegen?). Er was dus niet op de truck gerekend, en eerlijk gezegd was de camping er ook niet op berekend.

De beheerster moest even slikken maar we mochten uiteindelijk toch met de truck de camping op. Ze ging ons voor maar uiteindelijk liepen we toch vast door de krappe paden met overhangende bomen. Dus moest Ben de truck weer voorzichtig achteruit terug manoeuvreren. Vervolgens kregen we plek praktisch op de jeu de boules baan toegewezen, wat ook weer heel wat manoeuvreerwerk kostte. Op het moment dat we de luifel wilden monteren, bleek dat de truck verkeerd om stond. Weer aan het manoeuvreren en na een kwartier stond de truck eindelijk goed gepositioneerd.

24 augustus, de vierde fietsdag

Bij de lunchstop in Vermand bleek een van de reserve fietsen boven op het imperiaal losgekomen te zijn en vlak te liggen. De bevestiging van de voorvork op het imperiaal bleek losgekomen.

Aangekomen bij de camping in Berny-Rivière werden we in eerste instantie botweg geweigerd. Men wist wel van de boeking maar ze hadden de boeking niet geaccepteerd. Dit was bij ons nooit doorgekomen.

Volgens het campingbeleid worden er geen groepen toegelaten i.v.m. mogelijke overlast. Ook kon de truck de camping niet op. Hij was te groot en daardoor te veel risico. Het had de dagen ervoor veel geregend. Bij navraag bleken ook andere campings geen optie. Na een lange discussie met een andere (oudere) campingmedewerker mochten we wel de tentjes opzetten maar de truck moesten we op de parkeerplaats voor de poort parkeren. Eerst op een golfkarretje de kampeerplek voor de tentjes bekeken. Dit was op een flinke afstand van de poort, dus dat zou het nodige sjouwwerk opleveren. We kregen een aanbod om de bagage dan maar op de golfkar te vervoeren. Later mochten we toch met de truck de camping op en in de buurt van de tenten de spullen uitladen. Daarna moest de truck weer van de camping af, etc, etc. Dus we kwamen steeds een stapje verder en uiteindelijk staat de truck nu netjes bij de tentjes op het verhard pad.

Dit was een beknopte selectie van een paar zaken waar wij als begeleiders de afgelopen dagen mee te maken hebben gehad. Het maakt het ook voor ons tot een heel uitdagend avontuur!

Kees

Slag bij Waterloo

Dag 3: maandag 23 augustus 2010, Overijsse België - Saméon Frankrijk
130,5 km, gemiddeld 20,4 km

Op de pedalen, zo trekken wij de wijde wereld door,
voor onderwijs en toekomst, want daar gaan we voor.
't Is niet eenvoudig, bij pech en ook bij STERKE TEGENWIND,
maar samen staan we sterk, het goede doel is wat ons bindt.

Gerie kan trots op ons zijn. Het refrein van het millenniumlied zit er al goed in. Om eerlijk te zijn: nog niet bij allemaal, maar dat gaat wel lukken voor Dakar. De tekst van Mia Ploegaert was extra toepasselijk vandaag: de buurman op de camping in Overijse bleek in Burkina Faso gewoond te hebben en in het café zat ons met een gele Spa en een rood-groen-gele pet op te wachten.

Met Rolf als dagkapitein, Herman op kop (hier en daar voorbij geraced door Siem) en
Dielof en Ko in de achterhoede werden we veilig via Waterloo en langs Mons naar
Saméon geloodst. De slagvelden bij Waterloo lagen en verlaten bij, het verkeer was des te drukker.
De straffe TEGENwind en de regen maakten het een heel andere dag dan gister.
De trainingen bij onze sponsor Full of Life werpen hun vruchten af.
Na een heerlijke noten-kerry-rijst, een recept van Willemien, duiken we vroeg ons bed in.
Het wordt morgen een lange dag!
Josephine`1`